Ἡ ἐκκλησιαστική μαρτυρία της ἐνορίας στόν χώρο τοῦ διαδικτύου προσπαθεῖ νά μας βοηθήσει νά πετύχουμε τή σύνδεση μέ τό ἀληθινό «πνευματικό διαδίκτυο» τῆς ζωῆς, πού προσφέρει σέ κάθε ἄνθρωπο ὁ Χριστός μέσω της Ἐκκλησίας Του.
Θείες Λειτουργίες του μήνα
Σεπτέμβριος 2018
1/9 Σάββατο † Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου, 40 παρθένων μαρτύρων
2/9 Κυριακή † Μάμαντος μάρτυρος, Ἰωάννου Κων/πόλεως
8/9 Σάββατο † Τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
9/9 Κυριακή † Ἰωακείμ καί Ἄννης τῶν θεοπατόρων
ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Τήν Πέμπτη 13/9 πρός Παρασκευὴ 14/9, στόν Ἱερὸ Ναὸ, θὰ πραγματοποιηθεῖ Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ὥρες 9:00 μ.μ. – 12:30 π.μ.
14/9 Παρασκευή † Ἡ Παγκόμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
15/9 Σάββατο Νικήτα μεγαλομάρτυρος Βησσαρίωνος Λαρίσης
16/9 Κυριακή † Εὐφημίας μεγαλομάρτυρος τῆς πανεφήμου
17/9 Δευτέρα Σοφίας, Πίστεως, Ἀγάπης καὶ Ἐλπίδος μαρτύρων
22/9 Σάββατο Φωκᾶ ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Σινώπης
23/9 Κυριακή † Ἡ σύλληψις τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Τήν Κυριακή 23/9 πρός Δευτέρα 24/9, στόν Ἱερὸ Ναὸ θὰ πραγματοποιηθεῖ Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Θεοτόκου «Μυρτιδιωτίσσης» καὶ τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου.
Ὥρες 9:00 μ.μ. – 12:30 π.μ. Τό πρωΐ δέν θὰ ἔχει Θεία Λειτουργία.
25/9 Τρίτη Εὐφροσύνης ὁσ., Παφνουτίου τοῦ πατρός αὐτῆς
26/9 Τετάρτη † Ἡ μετάστασις τοῦ. Ἰωάννου Θεολόγου
29/9 Σάββατο Κυριακοῦ ὁσίου, Πετρωνίας μάρτυρος
30/9 Κυριακή † Γρηγορίου ἱερομ. ἐπ. Ἀρμενίας τοῦ φωτιστοῦ
ΚΟΙΝΗ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ
Τήν Τετάρτη 19/9 πρός Πέμπτη 20/9, στόν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Θεράποντος θὰ πραγματοποιηθεῖ ἀπὸ κοινοῦ ἀπὸ τίς ἐνορίες Ἁγίου Θεράποντος καὶ Ἁγίου Γερασίμου Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου τοῦ μεγαλομάρτυρος.
Ὥρες 9:00 μ.μ. – 12:30 π.μ.
Τί συμβολίζει ὁ Σταυρός καί πῶς γίνεται σωστά
Πρίν ἀπὸ 2.000 χρόνια ὁ σταυρός ἦταν ἕνα ὄργανο τιμωρίας καὶ φρικτοῦ θανάτου. Ἀπὸ τότε ὅμως ποὺ ἐσταυρώθη γιὰ τὴ σωτηρία μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας καὶ Θεός μας, ὁ σταυρός ἔγινε ὄργανο σωτηρίας, τὸ κλειδὶ ποὺ μᾶς ἄνοιξε τόν Παράδεισο. «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι».
Ἀπὸ τήν ἵδρυση τοῦ χριστιανισμοῦ οἱ χριστιανοὶ σέβονται τόν σταυρὸ. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει ὅτι «ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ» εἶναι τὸ μόνο θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι περήφανος, καὶ ὅτι «ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ» φαίνεται ἀνοησία σ᾽ ἐκείνους ποὺ ζοῦν μακριὰ ἀπὸ τόν Θεὸ, γιὰ τούς χριστιανούς ὅμως εἶναι «δύναμις Θεοῦ» (Πρός Γαλάτας, 6, 14, Α΄ Κορινθίους, 1).
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ζήτησε νά σταυρωθεῖ μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω, θεωρώντας ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά θανατωθεῖ ἀκριβῶς ὅπως ὁ ἀγαπημένος του δάσκαλος. Τό ἵδιο καί ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας, στήν Πάτρα, ὁ ὁποῖος μάλιστα χαιρέτισε τόν σταυρό, πρίν καρφωθεῖ σ᾽ αὐτόν, καί τόν ὁνόμασε «ἁγιασμένο ἀπό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ».
Διαβάστε περισσότερα: Τί συμβολίζει ὁ Σταυρός καί πῶς γίνεται σωστά
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἐπικαλούμενος καὶ Πρόδρομος, εἶναι υἱὸς τοῦ ἱερέα Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ. Εἶναι βιβλικὸ πρόσωπο καὶ βρίσκεται στὸ μεταίχμιο μεταξὺ τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὴν Παλαιὰ θεωρεῖται ὡς "Προφήτης" ἐνῶ στὴν Καινὴ ὡς "Πρόδρομος".
Ἂν καὶ ἡ Ἐλισάβετ φερόταν στεῖρα, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ διαμήνυσε στὸν Ζαχαρία ὅτι τελικὰ ἡ γυναίκα του θὰ γεννήσει ἀγόρι καὶ νὰ τοῦ δώσει τὸ ὄνομα Ἰωάννης.
Στὴ σφαγὴ τῶν νηπίων διασώθηκε ὅταν ἡ μητέρα του Ἐλισάβετ τὸν πῆρε στὴν ἀγκαλιά της, ἀνέβηκε στὸ βουνὸ καὶ ἔβγαλε κραυγὴ καὶ εἶπε: «Ὄρος Θεοῦ! Δέξου τὴ μάνα καὶ τὸ παιδί». Εὐθὺς τὸ βουνὸ κόπηκε στὴ μέση. Μάνα καὶ παιδὶ πέρασαν ἀπέναντι! «Λίθος μητέραν σὺν τέκνον δέχεται» (Ὄρθρος ΚΘ΄ Δεκεμβρίου).
Οἱ στρατιῶτες μετέφεραν τὰ νέα στὸν Ἡρώδη. Ὁ Ἡρώδης θύμωσε. Ἔδωσε ἐντολὴ νὰ σφάξουν τὸν πατέρα τοῦ Προδρόμου. Καὶ τὸν ἔσφαξαν μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου (Μτ.23:35).
Μέχρι τὰ 30 του χρόνια ἔζησε ζωὴ ἀσκητικὴ στὴν ἔρημο, ἀφιερωμένη στὴν προσευχὴ καὶ τὴν πνευματικὴ ὁλοκλήρωση: "τὸ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ὡς ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ" (Λουκ. 1,80).
Σύμφωνα μὲ ἀναφορὲς τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, ...
Τὸ φιλότιμο, ἡ χαρὰ τῆς ζωῆς
Ἡ πλέον χαρακτηριστική διδασκαλία τοῦ ὁσίου Παϊσίου ἦτο ἡ περὶ τοῦ «φιλοτίμου», ἔλεγε: «ἔτσι καὶ καλλιεργηθῆ τὸ φιλότιμο, εἶναι πανηγύρι»! Τὸ βάσανο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἐγωισμός καὶ ἡ φιλαυτία.
Ἡ πραγματικὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ τὸ φιλότιμο καὶ γεννιέται ἀπὸ τὴν θυσία. Ἀλλὰ πρέπει νὰ θυσιάζεται ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἔρθη ἡ χαρά.
Τὸ φιλότιμο, ποὺ γίνεται χωρὶς νὰ ζητηθῆ, ἀπὸ ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη καὶ πέρα ἀπὸ καθῆκον καὶ ὑποχρέωση, κατὰ τὸν ἅγιο Παΐσιο: «εἶναι εὐλαβικὸ ἀπόσταγμα τῆς καλωσύνης, αὐθόρμητο πνεῦμα θυσίας, λαμπικαρισμένη ἀγάπη τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ὁποίου ἡ καρδιὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ μεγάλη εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους του καὶ ἀπὸ πνευματικὴ λεπτότητα (ἀληθινὴ εὐαισθησία) καὶ ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἀνταποδώση καὶ τὴν παραμικρὴ καλωσύνη ποὺ τοῦ προσφέρουν οἱ ἄλλοι».
Ὁ φιλότιμος βομβαρδίζεται ἀπὸ εὐλογία, ἐνῷ ὁ γκρινιάρης γεννᾷ κακομοιριά».
Τὸ πνευματικὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων
Τὸ πνευματικὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων ἐνσάρκωσε τὴν προσπάθεια γιὰ τὴν ἀνασύνταξη καὶ ἀνακαίνιση τῆς μοναστικῆς καὶ γενικώτερα τῆς ὅλης ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Τοὺς καρποὺς τοῦ δύσκολου καὶ μαρτυρικοῦ ἀγῶνα τῶν Κολλυβάδων, ἀγλαοὺς καὶ εὔχυμους, τοὺς γευόμαστε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμα καὶ σήμερα, καὶ σὲ πολλοὺς τομεῖς τοῦ νεοελληνικοῦ βίου τῆς νεώτερης πνευματικῆς μας Ἱστορίας.
Τὸ κίνημα στήριξε τὸ ὑπόδουλο Γένος, τοῦ χάρισε αὐτοσυνειδησία καὶ ἀναπτέρωσε τὸ φρόνημά του.
Ἀπὸ ποιές ἀφορμὲς ξεκίνησε, σὲ τί χρεωστὰ τὸ ὄνομά του, τί ἐπιδίωξε καὶ τί πέτυχε, ποιό χαρακτῆρα εἶχε, ποιό ἀντίτιμο συκοφαντίας καὶ κακοπάθειας χρειάστηκε νὰ καταβάλουν ὅσοι τὸ ἐνσάρκωσαν, ποιές εἶναι οἱ ἐπιπτώσεις του καὶ ποῦ διασῴζονται στὴ σύγχρονη πνευματικότητα καὶ ζωὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας θὰ εἶναι τὸ ζητούμενο τῆς ἐν συνεχείᾳ συζητήσεως.
Τρεῖς αἰῶνες δουλείας σήμαιναν πολλὰ καὶ τραγικά, καὶ γιὰ τὰ πρόσωπα καὶ γιὰ τοὺς θεσμούς. Ἡ ἀπουσία τοῦ ὀξυγόνου τῆς Ἐλευθερίας εἶχε ὁδηγήσει σὲ μερικὲς περιπτώσεις σὲ ἐκτροπές, τυποποιήσεις καὶ φθορὰ συνειδήσεως.
Ἀπολυτίκιον
Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.
Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου