Ὁμιλία τοῦ π. Γεωργίου Καλαντζῆ στή Συνάντηση τῆς Δευτέρας 15 Ἰουνίου 2020

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καλησπέρα σέ ὅλους.
Ἡ διά ζώσης, ἡ ἐν σώματι ἐπικοινωνία μας, ἡ ἐπικοινωνία τῆς συντροφιᾶς τῆς Δευτέρας, ἔχει διακοπεῖ πλέον τῶν τριῶν μηνῶν.
Ὅλον αὐτόν τόν καιρόν κατά τήν διάρκεια τοῦ τριμήνου ζήσαμε, ἀλλά καί τώρα ἀκόμη ζοῦμε πρωτόγνωρα καί δυσερμήνευτα γεγονότα τρόμου και τρομοκρατίας, ὄχι μόνον ἀπό τόν φόβο τῆς λεγομένης πανδημίας, πού ὅλοι μας ἄς ὁμολογήσουμε, ἔμμεσα, βιώσαμε -ἔστω καί ἄν συγκεκριμένα γεγονότα δέν ὑπῆρξαν κοντινά μας, ἀλλά καί κάποια ἁπλή δυσκολία νά βιώσαμε (ἁπλή ἀδιαθεσία, κάποιο βῆχα), ἐμεῖς ἤ κάποιος διπλανός μας, διερωτηθήκαμε τρομαγμένοι μήπως συμβαίνει καί κοντινά μας κάτι;- ἀλλά καί ἀπό τόν φόβο μιᾶς γενικότερης, δυσανάλογης τρομοκρατίας ἀπό τίς διεθνεῖς εἰδήσεις καί τά Μ.Μ.Ε. (μέσα μαζικής ἐνημέρωσης).

Καί δυστυχῶς δέν σκεφθήκαμε καί δέν εἴπαμε καί λοιπόν, γιατί τόσος τρόμος; Ἀνάσταση ἔχουμε. Τί σημαίνει γιά τόν καθένα μας τό «Χριστός Ἀνέστη»;

Διαβάστε περισσότερα: Ὁμιλία τοῦ π. Γεωργίου Καλαντζῆ στή Συνάντηση τῆς Δευτέρας 15 Ἰουνίου 2020

Ἡ Ἁγία Πεντηκοστὴ

Ἡ ἁγία ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ἕνας ξεχωριστὸς σταθμὸς στὸν κύκλο τοῦ ἑνιαυτοῦ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Αὐτὴ μαζὶ μὲ τὸ Πάσχα ἀποτελοῦν τὶς ἀρχαιότερες ἑορτές, οἱ ὁποίες ἀνάγονται ὡς τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους. Ἡ μεγάλη αὐτὴ ἑορτὴ προβάλλει ὡς ἀνακεφαλαίωση τοῦ λυτρωτικοῦ ἐπὶ τῆς γῆς ἔργου τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ καὶ ὡς νέα δυναμικὴ ἀφετηρία τῆς ὑλοποιήσεως καὶ ὁλοκληρώσεως τοῦ θείου σχεδίου γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας.

Ὁ Θεὸς Παράκλητος εἶναι πιὰ ὁ κύριος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἐκείνη τὴν εὐλογημένη ἡμέρα καὶ ὁδηγεῖ τὸ σωτήριο σκάφος ἀσφαλῶς στὴ σωστικὴ του πλεύση. Αὐτὸς δίνει ζωὴ στοὺς πιστοὺς καὶ δύναμη νὰ πορεύονται πρὸς τὴ σωτηρία. «῞Οσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 14), τονίζει ὁ ἀπόστολος Παύλος.

Τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς καθόδου τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς σπάνιες θεοφάνιες τῆς ἱστορίας. Ὁ Θεὸς Παράκλητος, ὑπὸ ὁρατὴ μορφὴ «γλωσσῶν ὡσεὶ πυρός», κατήλθε στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἀποτελειώσει τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας μας, ὡς συνεχιστὴς τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Δὲν θὰ μποροῦσε ἄλλωστε νὰ μὴν εἶναι θαυμαστὴ ἡ χαρμόσυνη κάθοδός Του. Ἔπρεπε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι νὰ νοιώσουν αὐτὴ τὴν πρωτόγνωρη ἐμπειρία, προκειμένου ὁλόκληρη ἡ ψυχοσωματικὴ τους ὑπόσταση νὰ πλημμυρίσει ἀπὸ τὴν Θεία ἐνέργεια, ὥστε νὰ μὴν μείνει σ’ αὐτοὺς ἡ παραμικρὴ ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἀποστολὴ τους ἧταν θεόσταλτη.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ Ἁγία Πεντηκοστὴ

Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τό βιβλίο "Μέσα στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ", Ἁγ. Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι κεντρικό στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἤδη ἀπό τίς ἀρχές της, τοῦ ὁποίου ἡ θεολογία καί ἡ πνευματικότητα ἐκφράζονται μέ ἀναφορές στά ἔργα τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀπό τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας μέχρι καί τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ὁ ὁποῖος τοποθέτησε τήν Θεία Εὐχαριστία στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἡ βασική ἰδέα τοῦ ἁγίου Συμεών σχετικά μέ τή Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἑξῆς: ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία μᾶς ἑνώνει μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν Ἐκκλησία πού εἶναι ἐπίσης τό Σῶμα Του, καί θεοποιεῖ ἐκείνους πού κοινωνοῦν ἐνσυνείδητα:
Συγγενής γάρ ἅπαξ ἡμῶν γεγονώς (ὁ Χριστός) τῇ σαρκί αὐτοῦ καί συμμετόχους τῆς θεότητος αὐτοῦ ἡμᾶς ἐργασάμενος ἀπ’ ἀρχῆς ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, ἀλλά καί ἐφ’ ἑνί ἑκάστω, τῶν πάλαι ἁγίων ἐγένετο καί μέχρι τοῦ νῦν ἀεί γίνεται.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀντί ἄλλου λόγου περί τῆς Θείας Κοινωνίας

Ἡ ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως, τήν ὁποίαν πρέπει νά διαβάζουμε πρό τῆς Θείας Κοινωνίας μετά προσοχῆς, παρέχει πλήρη πληροφόρηση γιά τήν ἀξία τῶν πολλῶν ὡφελειῶν πού ἀπολαμβάνουμε καί τοῦ ἑνός μόνο κινδύνου πού διατρέχουμε ὅσοι μετέχουμε στή Θεία Κοινωνία.

Ἄρτος ζωῆς, αἰωνιζούσης γενέσθω μοι, τό σῶμά σου τό ἅγιον, εὔσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον αἷμα, καί νόσων πολυτρόπων ἀλεξιτήριον. (Νόσους ποικίλους-διώκων μακράν, ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι φάρμακο ἀπολύτως ἀποτελεσματικό)

Φρίττω δεχόμενος τό πῦρ, μή φλεχθῶ ὡσεί κηρός καί ὡσεί χόρτος (ἐκ τῆς ἀμετανοησίας μου)· ὤ φρικτοῦ μυστηρίου! ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου σώματος καί αἵματος, ὁ πηλός μετέχω, καί ἀφθαρτοποιοῦμαι;

Χρηστός ἐστι γεύσασθε, καί ἴδετε ὁ Κύριος· δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γάρ πάλαι γενόμενος, ἅπαξ ἑαυτόν τε προσάξας, ὡς προσφοράν, Πατρί τῷ ἰδίῳ, ἀεί σφαγιάζεται, ἁγιάζων τούς μετέχοντας. (γιά ὅλον τόν κόσμον καί γιά τόν καθένα μας χωριστά)

Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι, καί ὡσεί φῶς τό σῶμά σου, καί τό αἷμα, Σωτήρ μου, τό τιμιώτατον, φλέγον ἁμαρτίας τήν ὕλην, καί ἐμπιπρῶν παθῶν τάς ἀκάνθας, καί ὅλον φωτίζον με (γιά νά κατανοῶ καί νά πράττω τά ἀληθινά), προσκυνεῖν σου τήν θεότητα.

Διαβάστε περισσότερα: Ἀντί ἄλλου λόγου περί τῆς Θείας Κοινωνίας