Ἡ ἐκκλησιαστική μαρτυρία της ἐνορίας στόν χώρο τοῦ διαδικτύου προσπαθεῖ νά μας βοηθήσει νά πετύχουμε τή σύνδεση μέ τό ἀληθινό «πνευματικό διαδίκτυο» τῆς ζωῆς, πού προσφέρει σέ κάθε ἄνθρωπο ὁ Χριστός μέσω της Ἐκκλησίας Του.


 

                                

 

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

 ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ & ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

 

Ἐδῶ καὶ μερικὲς ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει, μετὰ τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου, γιὰ τὴν δεύτερη (τρίτη στὴν πραγματικότητα μετὰ καὶ τὴν περιτομὴ Αὐτοῦ) μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτή, τῶν Θεοφανείων, τῆς Βαπτίσεως τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ.
Ἡ μία, σημειώνουν οἱ ἅγιοι ὑμνογράφοι, παραπέμπει στὴν ἄλλη, μολονότι καὶ οἱ δύο ἑορτάζονταν ἀπὸ κοινοῦ στοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ὡς ἑορτὴ τῶν Ἐπιφανείων, τῆς Φανέρωσης τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, κάτι ποὺ διακρίθηκε ἀπὸ τὸν τέταρτο μ.Χ. αἰώνα, γιὰ λόγους περισσότερο πρακτικοὺς παρὰ πίστεως. Τελικῶς ὅμως, καθιερώθηκε ὁ ξεχωριστὸς ἑορτασμός τους, ὁ ὁποῖος μολονότι ξεχωριστός, συνθεωρεῖται ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας ἀδιάκοπα καὶ πολλαπλῶς τονίζει τὶς διαστάσεις αὐτὲς τῆς κάθαρσης τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία διὰ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου. Δὲν βαπτίστηκε ὁ Κύριος, διότι εἶχε ἀνάγκη Αὐτός τοῦ βαπτίσματος: ἀπόδειξη τὸ γεγονὸς ὅτι ἀμέσως βγῆκε ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη, ἐλλείψει ἁμαρτιῶν, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἄλλοι βαπτιζόμενοι παρέμεναν ἐξομολογούμενοι τὶς ἁμαρτίες τους.
Τὸ βάπτισμα, ὅπως εἴπαμε, ἦταν γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Εἰσερχόμενος στὸν Ἰορδάνη Αὐτὸς ποὺ σήκωνε τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, βύθισε καὶ ἐξάλειψε τὶς ἁμαρτίες αὐτές, μὲ τὴν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ ἁγιάστηκε ἡ φύση τῶν ὑδάτων καὶ τὸ ἀνθρώπινο γένος ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Χαρμόσυνα θὰ ἐκφρασθοῦν, θὰ προσφερθοῦν καὶ θὰ πραγματοποιηθοῦν ποικιλοτρόπως ἄπειρες χριστουγεννιάτικες εὐχὲς καὶ ἐκδηλώσεις, γιὰ νὰ ἀναγγείλουν στὸν κόσμο τὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου γιὰ ὅλους μας, ἀλλὰ ἐλάχιστες θὰ μᾶς προτρέπουν: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ ποὺ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ».
Ἀναρωτιέται κανεὶς, ἐφ’ ὅσον στὸ ἐπίκεντρο τῆς ἑορτῆς βρίσκεται πρωτίστως ὁ ἑαυτός μας, κατὰ πόσο οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι καταλαβαίνουμε τὸ βαθύτερο νόημα τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ μας, ὅτι «ἐγεννήθη ἡμῖν παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός».

Ὅταν προσφέρουμε μόνο «λατρεία τῶν χειλέων» στὸν Γεννημένο Σωτῆρα, ὅταν δὲν ἐπιθυμοῦμε καὶ δὲν ἐπιδιώκουμε τὴν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησή μας καὶ ὅταν στὴν καθημερινή μας ζωὴ δὲν ἐφαρμόσουμε τὸν θεσπέσιο ὕμνο τῆς Ἀγάπης, εἶναι ἀνάγκη νὰ κατανοήσουμε ὅτι δὲν γιορτάζουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα.
«Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. ... καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, ... οὐ ζηλοῖ, ... οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, ... οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. ... ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 1-13).

Τὰ Χριστούγεννα, ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Λόγου, τὸ ὅτι ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, εἶναι ἡ προϋπόθεσις γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Εἶναι ἡ ἀνόρθωσις καὶ ἀνακαίνισις τῆς ἀποτυπωμένης βασιλικῆς εἰκόνας τῆς θείας μεγαλειότητος στὸν ἄνθρωπο (τὸ «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν»), ἡ ὁποία ἦταν ἀμαυρωμένη καὶ θαμμένη, καὶ ἡ εὕρεσίς της γίνεται αἰτία χαρᾶς καὶ τῶν ἀγγελικῶν Δυνάμεων (ὁσάκις ἐν μετανοία πραγματώνεται ἡ εὔρεσις, ἡ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό).

Μὲ ἀφθάστου ὕψους ποιητικὲς καὶ πνευματικὲς ἐκφράσεις ἡ Ἐκκλησία ὑμνεῖ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ὁποία ὁ Θεός, χωρὶς νὰ παύσῃ νὰ εἶναι ὅ,τι εἶναι, εἰσέρχεται ὁλόκληρος στὴ χρονικὴ καὶ τοπικὴ σχετικότητα, ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὴν πτῶση τῶν πρωτόπλαστων. Διότι πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση, ἡ ὁρατὴ κτίσις καὶ ἡ κορωνίς της, ὁ ἄνθρωπος, δὲν ἦταν ὑποταγμένη στὴ ματαιότητα καὶ τὴ φθορά, στὸν περιορισμὸ τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, ἀλλὰ ὑπαγόταν στοὺς νόμους τῆς Θείας κυριαρχίας καὶ ἀνέπνεε στὸν ἀέρα τῆς Θείας μακαριότητος.

Ἡ ἀπολύτρωσις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέσα στὴν οἰκονομία τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως ἄρχισε ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Μητέρα Του, ἀπὸ τὴν ὁποίαν «ἐδανείσθη σάρκα ὁ πλουτῶν τὰ σύμπαντα».

Ὅλες οἱ συνάξεις θὰ γίνονται ἡμέρα Τρίτη, στὶς 7:00μ.μ. (εκτός από την σύναξη της 17ης Νοεμβρίου), ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ (τηρώντας τους σχετικούς περιορισμούς). Γιὰ τυχὸν ἀλλαγὲς στὸ πρόγραμμα θὰ γίνεται ἐνημέρωση στὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ναοῦ μας. 

Θα υπάρχει η δυνατότητα φυσικής παρουσίας εντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ και ταυτόχρονα θὰ ὑπάρχει ἡ δυνατότητα διαδικτυακῆς σύνδεσης μέσῳ τῆς ἐφαρμογῆς ZOOM καὶ τοῦ καναλιοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ στὸ YouTube.

 

 Επόμενη συνάντηση 

Τρίτη 25 Ἰανουαρίου 2022
Θέμα : «Τραῦμα καὶ θαῦμα».
(κ. Πέλη Γαλίτη-Κυρβασίλη, M.ED, Ph.D Ψυχοπαιδαγωγὸς, Διδάκτ. Παν/μίου Ἀθηνῶν καὶ Ἐρευνήτρια τοῦ University of Wisconsin, USA)

 Join Zoom Meeting
https://us02web.zoom.us/j/2107772129

YouTube :
https://www.youtube.com/channel/UCstUhCgnPjgNxub1OeWBMOA

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ

Σελίδα 1 από 6

  • Ἡ επίσκεψη στόν Ναό συνδέει κάθε ἄνθρωπο μέ τό ἀληθινό "πνευματικό διαδίκτυο" τῆς Ζωῆς πού είναι ὁ Χριστός.  

  • Ο ἄνθρωπος πού πιστεύει ἔχει ἀνάγκη νά προσεύχεται.Σε αὐτὸ ἔγκειται ἡ σπουδαιότητα τῆς κοινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ.

  • Τό Πνευματικό Κέντρο ἀποτελεί συνέχεια της λειτουργικής ζωής στεγάζοντας τις δραστηριότητες της ενοριακής ζωής μας.  

slideshow arxiki selida

Πιστοποιητικό Αγαμίας - Άδεια Γάμου - Βεβαίωση Βάπτισης

άγιος γεράσιμος

Ἀπολυτίκιον 

Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα. 

 Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου