Ενοριακές συνάξεις-Ομιλίες

Τὸ Σάββατο (16/Απριλίου) ἑορτάζει ὁ νεώτερος ἅγιος τοῦ ὁποίου πήραμε τὴν εἰκόνα τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν Ναό, ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Πάτμου, τὴν Κυριακὴ (17/4) ἑορτάζει ὁ Ἅγιος Μακάριος ἐπίσκοπος Κορίνθου καὶ οἱ ὁποῖοι καὶ οἱ δύο ἀνήκουν στὸ πνευματικὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων.

 

Τὸ πνευματικὸ κίνημα τῶν Κολλυβάδων ἐνσάρκωσε τὴν προσπάθεια γιὰ τὴν ἀνασύνταξη καὶ ἀνακαίνιση τοῦ λειτουργικοῦ ἤθους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἀπετέλεσε στήριγμα γιὰ τὸ ὑπόδουλο γένος, συνέβαλε στὴν αὐτοσυνειδησία του καὶ ἀναπτέρωσε τὸ φρόνημά του.Τοὺς ἀγλαοὺς καὶ εὔχυμους καρποὺς τοῦ δύσκολου καὶ μαρτυρικοῦ ἀγῶνα τῶν Κολλυβάδων, τοὺς γευόμαστε ἀκόμα καὶ σήμερα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ σὲ πολλοὺς τομεῖς τοῦ νεοελληνικοῦ βίου.

Ἀπὸ ποιές ἀφορμὲς ξεκίνησε, ποιό χαρακτῆρα εἶχε, σὲ τί χρεωστὰ τὸ ὄνομά του, τί ἐπιδίωξε καὶ τί πέτυχε, ποιές εἶναι οἱ ἐπεκτάσεις του καὶ ποῦ διασῴζονται στὴ σύγχρονη πνευματικότητα καὶ ζωὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ γένους θὰ εἶναι τὸ ζητούμενο τῆς ἐν συνεχείᾳ ἀναφορᾶς.
Ἡ ἀπουσία τοῦ ὀξυγόνου τῆς Ἐλευθερίας, ἡ ἀναπόφευκτη φθορὰ καὶ ἀλλοτρίωση ἀπὸ τὶς δύσκολες συνθῆκες τῆς ζωῆς καὶ οἱ ποικίλες ἐπιρροές, ἐδημιούργησαν πολλὰ καὶ τραγικά κακά, μὲ πρῶτο τὴ φθορὰ συνειδήσεως σὲ πρόσωπα καὶ θεσμούς.
Αὐτὸ τὸ αἴτημα τῶν καιρῶν, γιὰ συναίσθηση καὶ μιὰ αἴσθηση ἀνάγκης γιὰ ἐπέμβαση στὰ πράγματα, στάθηκε ἡ αἰτία τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ κινήματος.

Το πνευματικό κίνημα των κολυβάδων

Πανανθρώπινος, ἀσφαλὴς ὁδηγὸς ἀληθινῆς γνώσεως καὶ σωτηρίας γιὰ τὰ παρόντα καὶ τὰ μέλλοντα

Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ νὰ εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» μὲ προορισμὸ τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν», ὅλες οἱ τάσεις, ὅλα του τὰ ὅνειρα, ὅλες του οἱ ἐπιθυμίες, ὅλες του οἱ προσπάθειες, ἡ ὅποια ὁλοκλήρωσή του δὲν τὸν ἀναπαύουν, δὲν αἰσθάνεται ὁλοκληρωμένος, ἐὰν δὲν εὐρίσκεται στὸ χῶρο καὶ στὶς καταστάσεις, ποὺ κυριαρχεῖ ἡ Ζωὴ, ἡ Ἀγάπη καὶ ἡ Ἀλήθεια.
Ζωὴ, Ἀγάπη καὶ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστὸς μας, ὁ Δημιουργὸς καὶ Θεὸς μας.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀναπαύεται, ὁλοκληρωτικὰ-ζωντανά, ἀληθινὰ παρὰ μόνον ἂν βρεθεῖ σ’ αὐτὴν τὴν πορεία πρὸς συνάντησιν μὲ τὸν Θεὸν, ὅταν πραγματώνει τὸνπροορισμὸ του τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν».

Αὐτὴν τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνουν δύο Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.
- Αὔριο ἑορτάζομε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Σιναΐτη, λάτρη καὶ διδάσκαλο τῆς ἡσυχίας, τῆς καθάρσεως τοῦ νοῦ καὶ τῆς νοερᾶς προσευχῆς. (Ὁ βίος του εἶναι γραμμένος ἀπό τὸν ἅγιο Κάλλιστο Α΄ πατριάρχη Κων/πόλεως, ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη καὶ ἀπὸ ρώσσους, σέρβους καὶ βουλγάρους).
- Πρὸ ἑπτὰ ἡμερῶν, τὴν Δ΄ Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, ἑορτάσαμε καὶ πάλιν τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, τοῦ ὁποίου τὸ ἔργον, ἡ «Κλῖμαξ», ἔχει μεταφρασθεῖ σὲ περισσότερες ἀπὸ δέκα γλῶσσες καὶ εἶναι παραδεκτὴ ὡς ἀξεπέραστο ψυχολογικὸ ἔργο σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
- Ἀπόψε θὰ προσπαθήσουμε ὅσο πιὸ περιληπτικὰ γίνεται νὰ προσεγγίσουμε τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τους

Ἡ Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς βρίσκεται στὴ μέση τῆς περιόδου καὶ ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τὰ μέλη της νὰ συνεχίσουν τὸν πνευματικό τους ἀγῶνα, προβάλλοντας, γιὰ νὰ τοὺς ἐνισχύσει, τὸ πιὸ ἀμφιλεγόμενο ἀπὸ τὰ σύμβολά της, τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ εἶναι πράγματι ἀμφιλεγόμενο σύμβολο ὁ σταυρός, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος κατέστησε τὸν σταυρὸ κέντρο τῆς θεολογίας του, δὲν θὰ διστάσει νὰ παραδεχτεῖ ὅτι τὸ κήρυγμα γιὰ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Ἰησοῦ εἶναι γιὰ τοὺς λογικὰ σκεπτόμενους ἀνθρώπους “μωρία” (Α΄ Κορ. 1:18).

Γιατὶ κανεὶς σοβαρὸς ἄνθρωπος δὲν θὰ σκεφτόταν ποτὲ νὰ κάνει ἔμβλημά του ἕνα σύμβολο τῆς ἀτίμωσης καὶ τοῦ θανάτου, ὅπως ἦταν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ σταυρός. Αὐτός, ὅμως, ὁ ἀτιμωτικὸς θάνατος τοῦ Ἰησοῦ πάνω στὸν σταυρὸ κατανοεῖται ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὡς ἡ ὑπέρτατη θυσία ποὺ χάρισε -σύμφωνα μὲ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἴδιας μέρας ἀπὸ τὴν Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολή- νέες δυνατότητες ζωῆς στὴν ἀνθρωπότητα. Ἔτσι, ὁ σταυρὸς ἔγινε γιὰ τοὺς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ σύμβολο θανάτου, σύμβολο ζωῆς καὶ σύμβολο τῆς δύναμης τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἀποκαλύπτει τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Τίμιος Σταυρὸς εἶναι τὸ ἀξιώτερο σημεῖο καὶ σύμβολο τῆς πίστεώς μας.Ὅλα τὰ μυστήρια τελειώνονται μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν σφραγίδα τοῦ Σταυροῦ.

άγιος γεράσιμος

Ἀπολυτίκιον 

Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα. 

 Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου