Ομιλίες
Συνάξεις 2022-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ 14/6/2022
Βασικὸ δόγμα τῆς ὀρθόδοξης ἐσχατολογίας εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ἡ ἀνάσταση θὰ εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ σ’ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὅλοι ἀνεξαίρετα οἱ ἄνθρωποι θ’ ἀναστηθοῦν ἐκ τῶν νεκρῶν. Καὶ οἱ μέν δίκαιοι, ὅσοι δηλαδὴ ἔζησαν σωστὰ τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, θ’ ἀναστηθοῦν ἔνδοξοι στὴν αἰώνια ζωή, οἱ δὲ ἄδικοι, ὅσοι δὲν ἐντάχθηκαν σωστὰ στὸ σωτήριο ἔργο τοῦ Κυρίου, θὰ κατακριθοῦν εἰς «κόλασιν αἰώνιον».
Ἡ πίστη στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ἀποτελεῖ τὸν συνεκτικὸ ἱστὸ τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, τὸ φωτεινὸ κέντρο καὶ τὴ γλυκειὰ ἐλπίδα τοῦ πληρώματος, ποὺ τόσο σκληρὰ ἀγωνίζεται ἐνάντια στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν κακότητα τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Ἀλήθεια, ἄν δὲν ὑπῆρχε ἀνάσταση νεκρῶν, ἄν τὰ πάντα καλύπτονταν ἀπὸ τὸν μηδενισμὸ τοῦ θανάτου, τί νόημα θὰ εἶχε ἡ ὕπαρξη καὶ ἡ ζωή μας, ἡ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ ὄντος;
Τὸ δόγμα τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν ἀποτελεῖ διδασκαλία καθαρὰ χριστιανική. Σ’ αὐτὴν ἀνάγεται κανεὶς μόνο μὲ τὴν πίστη. Ὁ ἀνθρώπινος λόγος δὲν μπορεῖ νὰ τὴν προσεγγίσει. Οἱ σοφοὶ τῆς γῆς δὲν μποροῦν μὲ τὴ διάνοια καὶ τὸ μυαλό τους νὰ κατανοήσουν πῶς τὰ σώματα τόσων μυριάδων νεκρῶν, τὰ ὁποῖα διαλύθηκαν καὶ χάθηκαν, εἶναι δυνατὸν νὰ συναρμοστοῦν καί, ἑνούμενα μὲ τὶς οἰκεῖες τους ψυχές, ν’ ἀποτελέσουν καὶ πάλι τὸν ἀνθρωπον σὲ μιὰ νέα διάσταση ζωῆς.
Εἶναι ἐνδεικτικὴ ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων στὴν Ἀθήνα, ὅταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Πνύκα, κηρύσσοντας τὴ νέα χριστιανικὴ θρησκεία, τοὺς μίλησε γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Οἱ ἄνθρωποι πιθανὸν νὰ εἶχαν μέσα τους κάποια ἰδέα περὶ ἐπιβίωσης τῆς ψυχῆς μετὰ θάνατο, ὅμως τὸ ἄκουσμα περὶ ἀνάστασης σωμάτων νεκρῶν τοὺς φάνηκε ἀφόρητο καὶ ἀποκρουστικό. Ἄλλοι τὸν διέκοψαν λέγοντάς του νὰ τοὺς τὰ ξαναπεῖ μιὰ ἄλλη φορά, ἐνῶ ἄλλοι τὸν χλεύασαν.
Ὁμιλία 7-6-2022
Ἀναφορὰ εἰς τὰ θέματα τοῦ διαλόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα
Ἔχει λεχθεῖ ὅτι καὶ μόνος αὐτὸς ὁ διάλογος ἦτο ἰκανὸς νὰ θεμελιώσει τὸν ὅλον Χριστιανισμό.
- Ἐπικοινωνία Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου
- Πνευματικὴ Λατρεία
- Αὐτοαποκάλυψις τοῦ Χριστοῦ
- Πανταχοῦ παρουσία τοῦ Χριστοῦ
- Ὁ Χριστὸς ἀγαπητέος πάνω ἀπ’ ὅλα (Θεῖος ἔρωτας)
«Ἡ Σαμαρεῖτις μὲ τὴν ἐπικοινωνία της μὲ τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ ἐκπλήττεται καὶ ἡ καρδιά της πληροῦται κατανύξεως καὶ συντριβῆς καὶ συγχρόνως ἐν ταὐτῷ πόθος καὶ ἐπιθυμία γιὰ περισσότερον φωτισμόν. Ὅθεν ζητεῖ παρ’ Αὐτοῦ τὴν λύσιν τοῦ ἐξῆς σπουδαιοτάτου δι’ αὐτὴν ζητήματος: «Ἡμεῖς, λέγει, οἱ Σαμαρείται φρονοῦμεν, ὅτι ἡ τῷ Θεῷ εὐπρόσδεκτος λατρεία εἶναι ἡ προσφερομένη ἐπὶ τοῦ ὄρους Γαραζίν, ὑμεῖς δὲ οἱ Ἰουδαῖοι λέγετε, ὅτι ὁ ἐν Ἱεροσολύμοις ναὸς εἶναι ὁ τόπος, ὅπου πρέπει νὰ προσκυνῆται ὁ Θεός» (Ἰωάν. δ΄ 19-20)». (Ἂς αἰσχυνθῶμεν οἱ μένοντες ὅλως ἀδιάφοροι καὶ ψυχροὶ πρὸς τὰ τῆς θρησκείας ἡμῶν. Τὸ κυρίως ἐνδιαφέρον εἶναι τὸ κινητό μας, ἡ ὁμάδα μας, ἡ τηλεοπτικὴ σειρά, τὸ παιχνίδι, ἡ μόδα καὶ τὸν τελευταῖο καιρό, ὄχι ἡ ὑγεία μας, ἀλλὰ ὁ φόβος παρουσίας περιέργου ἀσθενείας, στὴν οὐσία φοβούμεθα μὴν ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὸν πραγματικό μας φιλοτομαρισμὸ, ποὺ ἐκφράζεται καὶ μὲ ἀντιπαλότητα, στὸ ὄνομα μάλιστα τῆς προστασίας τῶν ἄλλων).
Πάρα πολλὲς ἀντιπαλότητες -μικρὲς καὶ μεγάλες- ἀπὸ ἁπλὲς μέχρι καὶ φονικὲς- γίνονται στὸ ὄνομα τῆς ὑπεράσπισης ἀξιῶν ἤ λαῶν, ἐνῶ οἱ πραγματικὲς αἰτίες εἶναι ἡ κυριαρχία καὶ κατ’ ἐπέκταση ὁ ἐγωϊσμὸς τῶν ἀνθρώπων. (Μήπως καὶ οἱ ὅποιοι πραγματικοὶ πόλεμοι δὲν γίνονται λόγῳ πραγματικῶν συμφερόντων, ἀλλὰ προφάσει προστασίας πάντοτε κάποιων;).
Ὁ Ἰησοῦς φθάνει πλέον εἰς τὸν σκοπόν, διὰ τὸν ὁποῖον ξεκίνησε τὸν διάλογον μετὰ τῆς γυναικός, δηλαδὴ τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας της, καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Διαβάστε περισσότερα: Ὁ διάλογος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα
Ὁμιλία 18-5-2022
Τὴν ἑορτὴν τῆς Μεσοπεντηκοστῆς τὴν ἑορτάζομεν μεγαλόπρεπα διὰ τὴν τιμὴν τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Πεντηκοστῆς, ὡς σύνδεσμον καὶ τῶν δύο,ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ γεγονὸς ποὺ ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης περιγράφει: «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ Ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε» (Ἰωάν. ζ΄ 14). [Ἀναφερόμενος εἰς τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν σὲ σχέση μὲ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸν κατὰ τὴν ἑβραϊκὴ Πεντηκοστή, τὴν ἑορτὴν τῆς Σκηνοπηγίας].
Περὶ τῆς ἑορτῆς ταύτης τῆς Σκηνοπηγίας προστάζει ὁ Μωϋσῆς ὡς ἑορτὴν κατ’ ἔτος λεγομένην τῶν σκηνῶν, πρὸς ἐνθύμησιν, ὅτι ἐξελθόντες ἀπὸ τὴν Αἰγυπτον τεσσαράκοντα ἔτη παρέμειναν ἐν τῇ ἐρήμῳ κατοικοῦντες εἰς σκηνὰς καὶ ὄχι εἰς οἰκίας καὶ πόλεις.
Λέγει, λοιπόν, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅτι ἀφ’ οὗ ἐποίησε τὸ εἰς τὸν Παράλυτον θαῦμα, ἀνεχώρησεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, διὰ τὸν φθόνον τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἐμελέτουν καὶ νὰ τὸν φονεύσουν καὶ ἐνῶ ἐγένετο συζήτησις περὶ Αὐτοῦ, ἐὰν ἔλθῃ ἢ δὲν ἔλθῃ εἰς τὴν ἑορτήν, ὁ Εὐαγγελιστὴς ρητῶς λέγει: «Ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσαζούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ Ἱερὸν καὶ ἐδίδασκεν» (Ἰωάν. ζ΄ 14).
Ὁ δὲ Ἰησοῦς κατὲδειξεν ὅτι ἀδίκως ζητοῦσιν Αὐτὸν νὰ ἀποκτείνωσιν ὡς τοῦ Νόμου δῆθεν καταφρονητήν, ἐπειδὴ ἐθεράπευσε τὸν Παράλυτον ἐν ἡμέρᾳ Σαββάτου, ἐφ’ ὅσον καὶ ὁ Μωϋσῆς ἐνομοθέτησε νὰ καταλύεται τὸ Σάββατον, ὅταν πρόκειται περὶ τῆς Περιτομῆς.
Πολλὰ λοιπὸν περὶ τούτου διδάξας αὐτοὺς καὶ ἀποδείξας ἑαυτὸν ἴσον τῷ Πατρί καὶ δοτῆρα τοῦ Νόμου, παρὰ ταῦτα λιθοβολεῖται ὑπ’ αὐτῶν, ἀλλ’ οὐδεὶς λίθος ἤγγισεν Αὐτὸν εἰς τὸ ἐλάχιστον. Φεύγων δὲ ἐκεῖθεν εὗρε τὸν ἐκ γενετῆς τυφλόν, τὸν ὁποῖον καὶ ἐθεράπευσεν. (Τὸ Σάββατο ἐγένετο διὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατο)
Μὲ ἀναφορὰ εἰς τοὺς λόγους τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, θὰ προσπαθήσουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ νόημα τῆς ἑορτῆς.