Ενοριακές συνάξεις-Ομιλίες

Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καλησπέρα σέ ὅλους.
Ἡ διά ζώσης, ἡ ἐν σώματι ἐπικοινωνία μας, ἡ ἐπικοινωνία τῆς συντροφιᾶς τῆς Δευτέρας, ἔχει διακοπεῖ πλέον τῶν τριῶν μηνῶν.
Ὅλον αὐτόν τόν καιρόν κατά τήν διάρκεια τοῦ τριμήνου ζήσαμε, ἀλλά καί τώρα ἀκόμη ζοῦμε πρωτόγνωρα καί δυσερμήνευτα γεγονότα τρόμου και τρομοκρατίας, ὄχι μόνον ἀπό τόν φόβο τῆς λεγομένης πανδημίας, πού ὅλοι μας ἄς ὁμολογήσουμε, ἔμμεσα, βιώσαμε -ἔστω καί ἄν συγκεκριμένα γεγονότα δέν ὑπῆρξαν κοντινά μας, ἀλλά καί κάποια ἁπλή δυσκολία νά βιώσαμε (ἁπλή ἀδιαθεσία, κάποιο βῆχα), ἐμεῖς ἤ κάποιος διπλανός μας, διερωτηθήκαμε τρομαγμένοι μήπως συμβαίνει καί κοντινά μας κάτι;- ἀλλά καί ἀπό τόν φόβο μιᾶς γενικότερης, δυσανάλογης τρομοκρατίας ἀπό τίς διεθνεῖς εἰδήσεις καί τά Μ.Μ.Ε. (μέσα μαζικής ἐνημέρωσης).

Καί δυστυχῶς δέν σκεφθήκαμε καί δέν εἴπαμε καί λοιπόν, γιατί τόσος τρόμος; Ἀνάσταση ἔχουμε. Τί σημαίνει γιά τόν καθένα μας τό «Χριστός Ἀνέστη»;