Ομιλίες
Ενοριακές συνάξεις-Ομιλίες
Ὁμιλία 25/4/2023
Μὲ τὶς πρεσβεῖες καὶ τὸ παράδειγμα τῆς Παναγίας μας, τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Θωμᾶ καὶ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου καὶ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐλπίζουμε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ περάσουμε ἀπὸ τὴν μίζερη καὶ κακὴ ἀπιστία μας στὴν καλὴ ἀπιστία.
Οἱ ἑορτὲς τῶν Ἁγίων ἀποτελοῦν εὐκαιρίες γιὰ ἐντρύφηση στὴ θαυμαστὴ καὶ ἁγιασμένη ζωή τους καὶ ἀφορμὲς ἀποφάσεων γιὰ τὴν καθημερινή μας ζωή. «Κάλλος πανηγύρεως εἶναι, ἢ λόγος σωτηριώδης, ἢ ἔργον καὶ πρᾶξις ἔνθεος». Ἰδιαίτερα οἱ ἆθλοι τῶν μαρτύρων παρουσιάζουν τὸ σταυροαναστάσιμο ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι καὶ οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες, ὁμολογῶντας πίστη στὸν σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Κύριο, ἀρνούμενοι νὰ θυσιάσουν στὰ πάσης φύσεως εἴδωλα καὶ ὑπομένοντας φοβερὰ βασανιστήρια, ἐμπνέουν στοὺς πιστοὺς ἀνδρεῖο φρόνημα ἀνασταίνοντας τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ὁ ἅγιος Γεώργιος κατ’ ἐξοχὴν ὑπέμεινε καρτερικὰ τὰ μαρτύρια τοῦ τροχοῦ, τοῦ λογχισμοῦ, τῶν θανάσιμων φαρμάκων, τῆς ἀσβέστου, τοῦ ξυλοδαρμοῦ, τῆς φυλακῆς ἀλλὰ καὶ κάθε στέρηση καὶ κακουχία ἀντὶ τῶν τιμῶν καὶ τῆς ἐγκόσμιας δόξας, διότι ἡ καρδιά του καταυγαζόταν ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Γνώριζε καλὰ ὅτι, «οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν ἀποκαλυφθῆναι δόξαν» (Ρωμ. 8,18). Στὸν ἅγιο Γεώργιο ἀποδόθηκε τὸ προσωνύμιο “μεγαλομάρτυς” καὶ τιμᾶται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι μουσουλμάνοι σέβονται τὸν ἅγιο, ἐπικαλούμενοι τὴ βοήθειά του μέχρι σήμερα.
Ἀκόμη καὶ ὁλόκληρη χώρα, ἡ Γεωργία, φέρει τὸ ὄνομά του. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γραμματολογία σῴζονται πολλοὶ ἐγκωμιαστικοὶ λόγοι, καὶ πάμπολα θαύματα ἀναφέρονται γιὰ τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ συνέβησαν, συντάχθηκαν, καὶ ἐκφωνήθηκαν σὲ διάφορες ἐποχὲς καὶ περιστάσεις.
Ὁμιλία 27/3/2023
Ὅλοι οἱ ἔχοντες συγκεκριμένη καὶ συνειδητὴ ἐπικοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἔχουμε πολλὲς δυνατότητες καὶ ἀφορμὲς γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὰ τῆς πίστεώς μας καὶ τῆς λατρείας, ἀλλὰ ἀποτελοῦμε μιὰ μικρὴ μειοψηφία, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀγνοοῦν καὶ τὰ πλέον αὐτονόητα γιὰ τὴν πίστη μας καὶ τὰ τελούμενα.
Εἴμεθα ὑπόχρεοι ἀπέναντι τοῦ ὅποιου περιβάλλοντός μας –«πόλις ἐπάνω κειμένη»-, ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι τοῦ ἑαυτοῦ μας, διότι ὡς δυνάμενοι πολλὰ νὰ γνωρίσουμε «πολλὰ δαρεισώμεθα».
Στὸ παρελθόν, στὶς ὀρθόδοξες χῶρες ὁλόκληρη ἡ κοινωνία ἀποδεχόταν ἕνα συγκεκριμένο ρυθμὸ ζωῆς καὶ μὲ τὸ συνδυασμὸ ποὺ εἶχε στὰ ἔθιμα, τὴ νομοθεσία, τοὺς δημόσιους καὶ ἰδιωτικοὺς κανόνες ζωῆς, ὑπενθύμιζαν στὰ μέλη τῆς κοινωνίας τὶς θρησκευτικὲς περιόδους καὶ τὶς ἑορτὲς καὶ κυρίως τὴν περίοδο τῆς Μ. Σαρακοστῆς.
Σήμερα ὅλοι μας, χωρὶς ἀμφιβολία, συμφωνοῦμε ὅτι ὁ τρόπος τῆς καθημερινῆς ζωῆς ἔχει ριζικὰ ἀλλοτριωθεῖ ἀπὸ ξεχωριστοὺς κανόνες κοινωνικῆς ζωῆς καὶ τῆς πίστεως καὶ μὲ τὴν παρουσία τοῦ ραδιοφώνου, τῆς τηλεόρασης καὶ κυρίως τοῦ ἴντερνετ -τὴν πολυμέριμνά μας καὶ ὄχι μόνον, καὶ ὅλα αὐτὰ διαποτίζουν ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὅλης μας τὴν καθημερινότητα καὶ ζοῦμε σὲ μιὰ πραγματικὴ πνευματικὴ «σχιζοφρένεια».
Ἕνα σπάσιμο δηλαδὴ τῆς ζωῆς μας σὲ δύο κομμάτια: τὸ θρησκευτικὸ καὶ τὸ κοσμικό, ποὺ ἔχουν ὅλο καὶ λιγότερη ἀλληλοεξάρτηση.
Κατὰ συνέπεια ζητιέται ἀπὸ μᾶς μιὰ νέα προσπάθεια, νὰ σκεφτοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀναλάβουμε προσωπικὴ εὐθύνη γιὰ τὴν ἀπαραίτητη θρησκευτικὴ σχέση ἀνάμεσα στὸ «ἐξωτερικὸ» καὶ τὸ «ἐσωτερικό».
Εἶναι ἀνάγκη γιὰ βία καὶ συγχρόνως γιὰ νήψη γιὰ μιὰ αὐτοσυγκέντρωση στὸ ἐσωτερικὸ εἶναι μας, γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν ἀναγκαία διάσταση τῆς σιωπῆς, ἡ ὁποία αὐτὴ μόνη, μπορεῖ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ὑψηλὲς πραγματικότητες, ποὺ κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε ἐντελῶς.
Διαβάστε περισσότερα: Μεγάλη Σαρακοστή – Ένα πνευματικὸ ταξίδι πρὸς τὸ Πάσχα
Ὁμιλία 14/2/2023
Χθές, χάριτι Θεοῦ, ζήσαμε μιὰ πανηγυρικὴ ἀγρυπνία, μὲ τὴν ἀφορμὴ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀκύλα καὶ Πρισκίλλης. Ἕνα ἀληθινὰ ἐρωτευμένο ζευγάρι καὶ ἀφιερώσαμε στὴν μνήμη τους καὶ τὸ φυλλάδιο τῆς Δανειστικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, μὲ κύρια ἀναφορὰ στὴν ἐνσυνείδητη ζωντανὴ-ὀντολογικὴ ἐμπειρία μετὰ τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ.
Ἄν μελετήσουμε ὅποια συναξάρια, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ὅλοι οἱ Ἅγιοι, Μάρτυρες, Ὅσιοι, Ἱεράρχες, διακατέχονται ἀπὸ ζῶσαν-ἀγαπῶσαν καρδίαν, πρωτίστως πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο, πρᾶγμα ἢ κατάστασιν, τὰ πάντα χαίρονται καὶ τὰ πάντα ἀγαποῦν, μὲ τὸ νὰ ἀναφέρονται εἰς Ἐκεῖνον μὲ τὸ «πάντοτε χαίρετε, ἐν παντὶ εὐαριστεῖτε», εἶναι ἐρωτευμένοι μὲ ὅλα, ἐφ’ ὅσον στὰ πάντα εἶναι τὸ θέλημά Του.
Σήμερα ἑορτάζουμε τὸν ἅγιο Αὐξέντιο (ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ 408-450μ.Χ.), μεγάλος Ἅγιος, ἡ ζωή του ὅλη μιὰ συνεχὴς τελεία προσφορὰ ἀγάπης κὰι χαρᾶς, βίωνε αὐτὸ ποὺ ὁ ἅγιος Συμεὼν περιγράφει στὸν ὕμνο του:
Σὺ ἐπίστασαι, ὅτι σὲ μόνον ἔχω καὶ
Ζωὴν καὶ λόγον καὶ γνῶσιν καὶ σοφίαν,
Σωτῆρα Θεὸν καὶ προστάτην ἐν βίῳ
Καὶ ἀναπνοὴν τῆς ταπεινῆς ψυχῆς μου,
Σὺ εἶ ἐλπίς μου, σὺ εἶ ἀντίληψίς μου,
Σὺ ἡ σκέπη μου, σὺ ἡ καταφυγή μου,
Σὺ τὸ καύχημα, ὁ πλοῦτος μου, ἡ δόξα.
Βλέπουμε ἐδῶ πόσο ἡ χριστολογικὴ εὐσέβεια τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ἔχει ἐφαρμογὴ στὸ βίωμα ὅλων τῶν Ἁγίων καὶ στοὺς ἁγίους μας Ἀκύλα καὶ Πρίσκιλλα, ἁπλῆ καὶ μοναδικὴ στὴν πηγή της, εἶναι πλούσια στὸ θεολογικὸ της περιεχόμενο, στὶς ἐκφάνσεις της καὶ στὶς συναισθηματικές της κλιμακώσεις. Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι προέρχεται ἀπὸ ἐμπειρία μετὰ τοῦ Χριστοῦ.