Ομιλίες
Ενοριακές συνάξεις-Ομιλίες
Ὁμιλία 31/1/2023
Λόγος τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου
"Περὶ τῆς ἀνάγκης ἀποκτήσεως τῆς θείας σφραγῖδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ"
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ὅσοι εἴμεθα ἀσφράγιστοι καὶ δὲν ἔχομεν εἰς τὸν ἑαυτὸν μας τὴν σφραγίδα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρστοῦ, ἂς τρέξωμεν τὸ ὀγλιγωρότερον διὰ νὰ σφραγισθοῦμεν. Διατὶ ὁ θάνατος δὲν ἐξουσιάζει ταῖς ψυχαῖς ὁποὺ εἶναι σφραγισμέναις μὲ τὸ πανάχραντον αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ Παναγίου του Πνεύματος καὶ ὁ διάβολος οὔτε κἂν τολμᾶ νὰ κοιτάξη τὴν σφραγίδα τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ (μὲ τὴν ὁποίαν σφραγίζει τὰ ἐδικά του πρόβατα.
Διὰ τοῦτο ἂς ἐπιμεληθοῦμεν μὲ προθυμίαν καὶ ἂς κάμωμεν ὅλα τὰ ἔργα ὁποὺ εἶναι εὐάρεστα εἰς τὸν Χριστόν, διὰ νὰ σφραγισθοῦμεν ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ λάβωμεν ἔλεος ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ γένωμεν ἄξιοι νὰ γνωρίσωμεν τὰ μυστήρια Του).
Εἶπεν ὁ Κύριος «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι ὅτι αὐτῶν ἐστι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Τοῦτο ὅταν τὸ ἀκούωμεν νὰ στοχαζώμεθα, μὲ νοερὰ ἐσωτερικὴ αἴσθησι, χωρὶς δισταγμὸ, ἀνίσως εἴμεθα στὴν πραγματικότητα «πτωχοὶ τῷ Πνεύματι», ἂν ἀποκτήσαμε ἀληθινὴ ταπείνωσι, ὥστε ὁποὺ νὰ εἶναι καὶ γιὰ ἐμᾶς ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Πάλιν εἶπεν ὁ Κύριος «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακλήθησονται».
Ἀλλὰ ἂς προσέχουμε, παρακαλῶ, διὰ νὰ καταλάβουμε τὸ νόημα τοῦ λόγου.
Ὁμιλία 17/1/2023
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος μᾶς συμβουλεύουν γιὰ τὸ ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς
Καλὴ χρονιὰ καὶ εὐλογημένη.
Λίγα λόγια γιὰ τὸν παρόντα ἱστορικὸν χρόνον καὶ τὴν σημασία του.
Περί τῆς Θεολογίας τοῦ χρόνου
Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ μόνος ἄκτιστος, ὁ μόνος ἀδημιούργητος. Ὁ Θεὸς στὴν οὐσία, ὄχι ἁπλῶς δὲν ἔχει χρονικὴ ἀρχή, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἐκτὸς τοῦ χρόνου. Εἶναι ὁ μόνος Ὤν καὶ Ὑπάρχων ἐκτὸς χωροχρόνου ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀνεξάρτητος τοῦ κόσμου, ὡς ὑπάρχων πρὸ αὐτοῦ. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ ὑπάρχει ἐλευθέρως καὶ ὄχι ἔκ τινος ἄλλης αἰτιότητος ἤ ἀνάγκης, ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ λογικὰ καὶ ἄλογα κτίσματα, τοὺς ἀγγέλους, τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν κτίσι, τὰ ὁποῖα ἦλθαν εἰς τὴν ὕπαρξι μόνον ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.
Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης «ἡ μετάβασις ἀπὸ τὸ μὴ εἶναι εἰς τὸ εἶναι, εἶναι τροπή τις καθ' ἥν τὸ μὴ ὑπάρχον, Θείᾳ δυνάμει φέρεται εἰς τὸ εἶναι». (τρέπομαι > τροπή).
Πρὶν ἀπὸ τὸ «ἐν ἀρχῇ» τῆς Γενέσεως, δὲν λαμβάνει χώρα καμμία μεταβολή, δὲν συνεχίζει πρὸς τὰ πίσω, πρὸς τὸ παρελθόν, ἡ γραμμὴ τοῦ χρόνου, εἶναι κίνησις εὐθεία καὶ πρὸς τὰ ἐμπρός. «Τοῦ χρόνου βέβαια προηγεῖται ἡ πάντοτε παροῦσα ἄχρονος καὶ ὑπέρχρονος αἰωνιότης».
Ὁ χρόνος λοιπὸν κάποτε ἄρχισε, «ἐν ἀρχῇ ἔσται ὅτε ὁ χρόνος οὐκ ἔσται ἔτι» (Ἀποκ. Ι΄, 6). Στὸν μέλλοντα αἰῶνα θὰ εἶναι μία ἡμέρα ἀνέσπερος, ἡ αἰωνιότης.
Ὁ χρόνος ἔχει ἀρχὴ καὶ τέλος καὶ δὲν ἐξισοῦται μὲ τὴν αἰωνιότητα, ἡ ὁποία δὲν ἔχει οὔτε ἀρχήν, οὔτε ἀλληλοδιαδοχὴν οὔτε τέλος καὶ οὔτε τὸ σύνολον τοῦ χρόνου συμπίπτει μὲ τὴν αἰωνιότητα.
Διαβάστε περισσότερα: Οι Ἅγιοι μᾶς συμβουλεύουν στὸ ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς
Ὁμιλία 13/12/2022
Ἡ ἀποψινὴ συνάντησις εἶναι ἡ τελευταία τῆς χρονιὰς, καὶ ταπεινὰ εὔχομαι σὲ ὅλους, νὰ ἑορτάσωμεν καὶ γιὰ ἐμᾶς Χριστούγεννα, νὰ παρακαλέσωμεν τοὺς ἁγίους ποὺ ἑορτάσαμε σήμερα, ὅλους τοὺς Ἁγίους καὶ τὴν Παναγίαν μας νὰ ἐπιστρέψουμε ἀπὸ τὴν ἀποστασία μας, γιὰ νὰ βιώσουμε ὅτι ὁ Κύριός μας καὶ Σωτήρας μας πολὺ ἐπιθυμεῖ νὰ τοῦ ἐπιτρέψουμε νὰ ἀνακληθῆ καὶ στὴν δική μας ψυχὴ-φάτνη.
Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν καὶ τὸ ξεκίνημα τῆς ἀνακαινήσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ συνέχεια τῆς πραγματώσεως τῆς ἀνακαινήσεως ὅλης τῆς δημιουργίας καὶ τὸ νὰ ἀνακαινοῦνται χάριτι Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ συνεργίᾳ τοῦ ἀνθρώπου «τὰ πάντα καὶ διὰ πάντα». Στὴ Θεία Λειτουργία συμβιώνουμε μαζὺ τὸν Κύριον καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό, τὴν ὅλη σωτήρια πορεία-προσφορά Του ἀπὸ τὴν Ἐνανθρώπηση (στὴν προσκομιδὴ ὑπάρχει συνήθως ἡ εἰκόνα τῆς Γεννήσεως) μέχρι τοῦ νὰ ἀτενίσουμε τὴν μέλουσα Βασιλεία («εἴδομεν τὸ φῶς, ἐλάβαμεν Πνεῦμα ἐπουράνιον»), ὅλοι μαζὺ ὁμοῦ καὶ ἕνας ἕκαστος , σὲ ἐνότητα μὲ τὸν Χριστόν.
Τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εὐρίσκεται σὲ στενὸ σύνδεσμο μὲ τὴν Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τὸ Ἱερὸ Βάπτισμα. Τὸ ἔργο τῆς ἑνότητος καὶ τῆς ἀνακαινήσεως καὶ θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἐτελέσθη μία φορὰ διὰ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως καὶ ἐν συνεχεία διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, τὸ συνεχίζει ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς. Αὐτὴ τρέφει τὸν πιστὸ μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Τὸν ἐνισχύει καὶ τὸν προάγει. Τὸν συνενώνει στενὰ μὲ τὸν Σωτῆρα καὶ τὸν ὁδηγεῖ σταθερὰ στὴν θέωσι.
Ἡ θεία μυσταγωγία τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος εἶναι ἡ πραγματοποίησις τῆς ἑνότητος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως μετὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ συγχρόνως τῆς ἑνότητος μαζὶ μὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν Θεία Κοινωνία ζοῦμε ξανὰ τὸ θαῦμα τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως.
Διαβάστε περισσότερα: Τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας - Ἡ ὑψίστη ἑνότητα