ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΗ
Ενοριακή ζωή
Ὁμιλία 9-5-2023
Τὴν ἑορτὴν τῆς Μεσοπεντηκοστῆς τὴν ἑορτάζομεν μεγαλόπρεπα διὰ τὴν τιμὴν τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Πεντηκοστῆς, ὡς σύνδεσμον καὶ τῶν δύο,ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ γεγονὸς ποὺ ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης περιγράφει ὅτι: «Τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ Ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε» (Ἰωάν. ζ΄ 14).
Ἡ ζωή μας νὰ εἶναι μιὰ ἑορτὴ γιὰ νὰ εἶναι ζωή. Ζοῦμε ὅταν ἑορτάζουμε, ὅταν ζοῦμε μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἀναστάσεως καὶ στὴν ἐκζήτηση τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Λέγει, λοιπόν, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅτι ἀφ’ οὗ ἐποίησε τὸ εἰς τὸν Παράλυτον θαῦμα, ἀνεχώρησεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, διὰ τὸν φθόνον τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἐμελέτουν καὶ νὰ τὸν φονεύσουν καὶ ἐνῶ ἐγένετο συζήτησις περὶ Αὐτοῦ, ἐὰν ἔλθῃ ἢ δὲν ἔλθῃ εἰς τὴν ἑορτήν, ὁ Εὐαγγελιστὴς ρητῶς λέγει: «Ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσαζούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ Ἱερὸν καὶ ἐδίδασκεν» (Ἰωάν. ζ΄ 14).
«Ἡ διδασκαλία μου δὲν εἶναι ἰδική μου, ἀλλὰ τοῦ Πατρός μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλεν εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ζ΄ 16), ὁ ὁποῖος καὶ ἐνώπιον ὅλων ἐπεβαίωσε τοῦτο, λέγων: «Οὖτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός» (Ματθ. γ΄ 17). Καὶ ὁ Ἰωάννης δι’ ἐμὲ εἶπεν: «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α΄ 29) καὶ κράζων προσκαλεῖ ὅλους μας: «Ἐὰν τίς διψᾶ ἐρχέσθω πρὸς με καὶ πινέτω, καθὼς εἶπεν ἡ Γραφὴ ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος, τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ πνεύματος τοῦ Ἁγίου».
Ὁ δὲ Ἰησοῦς κατὲδειξεν ὅτι ἀδίκως ζητοῦσιν Αὐτὸν νὰ ἀποκτείνωσιν ὡς τοῦ Νόμου δῆθεν καταφρονητήν, ἐπειδὴ ἐθεράπευσε τὸν Παράλυτον ἐν ἡμέρᾳ Σαββάτου, ἐφ’ ὅσον καὶ ὁ Μωϋσῆς ἐνομοθέτησε νὰ καταλύεται τὸ Σάββατον, ὅταν πρόκειται περὶ τῆς Περιτομῆς.
Δὲν εἶναι νὰ μένουμε εἰς τὸ γράμμα τοῦ Νόμου, ἀλλὰ εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ Νόμου. Τὸ Σάββατον ἐγένετο γιὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον.
Ὁμιλία 25/4/2023
Μὲ τὶς πρεσβεῖες καὶ τὸ παράδειγμα τῆς Παναγίας μας, τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Θωμᾶ καὶ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου καὶ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐλπίζουμε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ περάσουμε ἀπὸ τὴν μίζερη καὶ κακὴ ἀπιστία μας στὴν καλὴ ἀπιστία.
Οἱ ἑορτὲς τῶν Ἁγίων ἀποτελοῦν εὐκαιρίες γιὰ ἐντρύφηση στὴ θαυμαστὴ καὶ ἁγιασμένη ζωή τους καὶ ἀφορμὲς ἀποφάσεων γιὰ τὴν καθημερινή μας ζωή. «Κάλλος πανηγύρεως εἶναι, ἢ λόγος σωτηριώδης, ἢ ἔργον καὶ πρᾶξις ἔνθεος». Ἰδιαίτερα οἱ ἆθλοι τῶν μαρτύρων παρουσιάζουν τὸ σταυροαναστάσιμο ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι καὶ οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες, ὁμολογῶντας πίστη στὸν σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Κύριο, ἀρνούμενοι νὰ θυσιάσουν στὰ πάσης φύσεως εἴδωλα καὶ ὑπομένοντας φοβερὰ βασανιστήρια, ἐμπνέουν στοὺς πιστοὺς ἀνδρεῖο φρόνημα ἀνασταίνοντας τὴν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ὁ ἅγιος Γεώργιος κατ’ ἐξοχὴν ὑπέμεινε καρτερικὰ τὰ μαρτύρια τοῦ τροχοῦ, τοῦ λογχισμοῦ, τῶν θανάσιμων φαρμάκων, τῆς ἀσβέστου, τοῦ ξυλοδαρμοῦ, τῆς φυλακῆς ἀλλὰ καὶ κάθε στέρηση καὶ κακουχία ἀντὶ τῶν τιμῶν καὶ τῆς ἐγκόσμιας δόξας, διότι ἡ καρδιά του καταυγαζόταν ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Γνώριζε καλὰ ὅτι, «οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν ἀποκαλυφθῆναι δόξαν» (Ρωμ. 8,18). Στὸν ἅγιο Γεώργιο ἀποδόθηκε τὸ προσωνύμιο “μεγαλομάρτυς” καὶ τιμᾶται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι μουσουλμάνοι σέβονται τὸν ἅγιο, ἐπικαλούμενοι τὴ βοήθειά του μέχρι σήμερα.
Ἀκόμη καὶ ὁλόκληρη χώρα, ἡ Γεωργία, φέρει τὸ ὄνομά του. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γραμματολογία σῴζονται πολλοὶ ἐγκωμιαστικοὶ λόγοι, καὶ πάμπολα θαύματα ἀναφέρονται γιὰ τὸν ἅγιο Γεώργιο ποὺ συνέβησαν, συντάχθηκαν, καὶ ἐκφωνήθηκαν σὲ διάφορες ἐποχὲς καὶ περιστάσεις.
Ὁμιλία 27/3/2023
Ὅλοι οἱ ἔχοντες συγκεκριμένη καὶ συνειδητὴ ἐπικοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἔχουμε πολλὲς δυνατότητες καὶ ἀφορμὲς γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὰ τῆς πίστεώς μας καὶ τῆς λατρείας, ἀλλὰ ἀποτελοῦμε μιὰ μικρὴ μειοψηφία, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀγνοοῦν καὶ τὰ πλέον αὐτονόητα γιὰ τὴν πίστη μας καὶ τὰ τελούμενα.
Εἴμεθα ὑπόχρεοι ἀπέναντι τοῦ ὅποιου περιβάλλοντός μας –«πόλις ἐπάνω κειμένη»-, ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι τοῦ ἑαυτοῦ μας, διότι ὡς δυνάμενοι πολλὰ νὰ γνωρίσουμε «πολλὰ δαρεισώμεθα».
Στὸ παρελθόν, στὶς ὀρθόδοξες χῶρες ὁλόκληρη ἡ κοινωνία ἀποδεχόταν ἕνα συγκεκριμένο ρυθμὸ ζωῆς καὶ μὲ τὸ συνδυασμὸ ποὺ εἶχε στὰ ἔθιμα, τὴ νομοθεσία, τοὺς δημόσιους καὶ ἰδιωτικοὺς κανόνες ζωῆς, ὑπενθύμιζαν στὰ μέλη τῆς κοινωνίας τὶς θρησκευτικὲς περιόδους καὶ τὶς ἑορτὲς καὶ κυρίως τὴν περίοδο τῆς Μ. Σαρακοστῆς.
Σήμερα ὅλοι μας, χωρὶς ἀμφιβολία, συμφωνοῦμε ὅτι ὁ τρόπος τῆς καθημερινῆς ζωῆς ἔχει ριζικὰ ἀλλοτριωθεῖ ἀπὸ ξεχωριστοὺς κανόνες κοινωνικῆς ζωῆς καὶ τῆς πίστεως καὶ μὲ τὴν παρουσία τοῦ ραδιοφώνου, τῆς τηλεόρασης καὶ κυρίως τοῦ ἴντερνετ -τὴν πολυμέριμνά μας καὶ ὄχι μόνον, καὶ ὅλα αὐτὰ διαποτίζουν ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὅλης μας τὴν καθημερινότητα καὶ ζοῦμε σὲ μιὰ πραγματικὴ πνευματικὴ «σχιζοφρένεια».
Ἕνα σπάσιμο δηλαδὴ τῆς ζωῆς μας σὲ δύο κομμάτια: τὸ θρησκευτικὸ καὶ τὸ κοσμικό, ποὺ ἔχουν ὅλο καὶ λιγότερη ἀλληλοεξάρτηση.
Κατὰ συνέπεια ζητιέται ἀπὸ μᾶς μιὰ νέα προσπάθεια, νὰ σκεφτοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀναλάβουμε προσωπικὴ εὐθύνη γιὰ τὴν ἀπαραίτητη θρησκευτικὴ σχέση ἀνάμεσα στὸ «ἐξωτερικὸ» καὶ τὸ «ἐσωτερικό».
Εἶναι ἀνάγκη γιὰ βία καὶ συγχρόνως γιὰ νήψη γιὰ μιὰ αὐτοσυγκέντρωση στὸ ἐσωτερικὸ εἶναι μας, γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τὴν ἀναγκαία διάσταση τῆς σιωπῆς, ἡ ὁποία αὐτὴ μόνη, μπορεῖ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ὑψηλὲς πραγματικότητες, ποὺ κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε ἐντελῶς.
Διαβάστε περισσότερα: Μεγάλη Σαρακοστή – Ένα πνευματικὸ ταξίδι πρὸς τὸ Πάσχα
Υποκατηγορίες
Ἀπολυτίκιον
Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.
Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου
