(Ἰούλιος 2022)

Τὴν 1ην Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, ποὺ ἐμαρτύρησαν στὴν Ρώμη. Ἐπειδὴ ἔχουμε τρία ζεύγη ἁγίων Ἀναργύρων μὲ τὸ ὄνομα Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς πρὸς ἀποφυγὴν συγχύσεως, ὅταν ἀκοῦμε τὰ ὀνόματά τους, καλὸ εἶναι νὰ κάνουμε μία σύντομη διευκρίνηση. Μία συζυγία εἶναι, λοιπόν, οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς οἱ ἐκ τῆς Ἀσίας, ποὺ ἑορτάζουν τὴν 1η Νοεμβρίου, ἄλλη συζυγία εἶναι οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς οἱ ἐκ τῆς Ἀραβίας, ποὺ ἐορτάζουν τὴν 17ην Ὀκτωβρίου καὶ ἡ τρίτη συζυγία εἶναι οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς οἱ ἐκ τῆς Ρώμης, οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν τὴν 1η Ἰουλίου, στοὺς ὁποίους καὶ θὰ ἀναφερθοῦμε.

Οἱ ἅγιοι αὐτοί, ἤκμασαν ἐπὶ τῆς ἡγεμονίας τοῦ Βασιλέως Καρίνου κατὰ τὸ ἔτος 284 μ.Χ καὶ ἦταν ἀδελφοί κατὰ σάρκα. Σπούδασαν καὶ οἱ δύο τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, καθὼς εἶχαν κοινὲς κλίσεις καὶ ἱκανότητες. Χαρακτηριστικὸ ἐπίσης εἶναι ὅτι, καθὼς ἀναφέρεται, τὰ χρόνια τῶν σπουδῶν τους, οἱ νεαροὶ Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς ἐγνώριζαν μόνο δύο δρόμους, ἕναν ποὺ πήγαινε στὴν Ἐκκλησία καὶ ἕναν ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Πανεπιστήμιο, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ τρόπου ζωῆς, ἦταν νὰ γίνουν καλοὶ ἐπιστήμονες καὶ πρὸ παντὸς ἀληθινοὶ Χριστιανοί.
Μετὰ τὴν ἀποπεράτωση τῶν σπουδῶν τους ἐπεδόθησαν στὴν ἐξάσκηση τῆς ἐπιστήμης τους, στὴν ὁποία ἀφιερώθηκαν. Μάλιστα τὴν ἐξάσκησαν ὄχι σὰν ἐπικερδὲς ἐπάγγελμα, ἀλλὰ σὰν φιλανθρωπικὴ διακονία. Χρήματα δὲν ἐδέχονταν οὔτε ἀπὸ τοὺς πτωχοὺς ἀλλὰ οὔτε καὶ ἀπὸ τοὺς πλουσίους. Τὸ μόνο ποὺ ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς τους ἦταν νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. Αὐτὴ ἦταν καὶ γι’ αὐτοὺς ἡ μεγαλύτερη καὶ ἡ πιὸ πλουσιοπάροχη ἀνταμοιβή.

Γι’ αὐτὸ λοιπὸν καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἀδέρφια, ὁ Κοσμᾶς καὶ ὁ Δαμιανός, ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι, δηλαδὴ ἄνθρωποι χωρὶς ἀργύρια, ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἀπαιτοῦσαν χρήματα καὶ ἐξασκούσαν τὴν Ἰατρικὴ δωρεάν. Μὲ τὴν δωρεὰν ἐξάσκηση τῆς ἰατρικῆς ὅμως οἱ Άγιοι Ἀνάργυροι, δὲν γιάτρευαν μόνο τὸ σῶμα τῶν ἀσθενῶν τους ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχή τους.
Γιατὶ μὲ τὴν θεραπεία τους δίδασκαν στοὺς εἰδωλολάτρες ἀσθενεῖς τους καὶ γιὰ τὸν Χριστό. Καὶ αὐτὸ σίγουρα εἶναι καὶ τὸ πιὸ σπουδαῖο. Γιατὶ τὸ νὰ σωθεῖ κανεὶς μόνο σωματικά, δὲν λέει τίποτα, μιὰ καὶ τὸ φθαρτὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ὁπωσδήποτε κάποια στιγμὴ θὰ χαθεῖ. Δὲν συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὴν ἄφθαρτη ψυχή. Αὐτὸ ἔπραξαν καὶ οἱ δύο ΆΑγιοι μέσῳ τῆς ἰατρικῆς τέχνης, μὲ τὸ νὰ φέρουν τοὺς ἀσθενεῖς τους σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστό, καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν ἔτσι στὴν αἰώνια σωτηρία. Δυστυχῶς ὅμως στὶς μέρες μας, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν καλλιέργεια τῆς μορφώσεως, δὲν συνοδεύεται ἡ καλλιέργεια αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγιότητα. Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἔλεγαν: «Πᾶσα ἐπιστήμη χωριζόμενη ἀρετῆς, πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται».

Πανουργία καὶ ὄχι σοφία ἀποκαλοῦσαν τὴν ἀρετὴ οἱ ἀρχαῖοι μας σοφοὶ τὴν ἐπιστήμη ποὺ δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ἀρετή. Πράγματι, ὅταν δὲν ὑπάρχει αὐτὸς ὁ συνδυασμὸς ἀρετῆς καὶ ἐπιστήμης, δὲν ὑπάρχουν στὸν ἄνθρωπο καὶ οἱ σωστὲς ἰσορροπίες, μὲ ἀποτέλεσμα μεγάλοι ἐπιστήμονες μὲ πολλοὺς τίτλους σπουδῶν, νὰ καταντοῦν ἐπικίνδυνοι. Ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος βραβεύει τὴν καλὴ διάθεση τῶν πιστῶν δούλων Του, εὐλόγησε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη τῶν Ἁγίων καὶ μὲ θαυματουργικὴ δύναμη. Ἔτσι, ὅπου ἡ ἐπιστήμη ὑποχωροῦσε καὶ ἔπαυε, ἐθεράπευαν οἱ Άγιοι τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων θαυματουργικῶς, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἔδωσε καὶ σὲ αὐτούς, ὅπως καὶ στοὺς μαθητάς Του «ἐξουσίαν κατὰ πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά» (Ματθ. ι΄ 1) καὶ τὴν δύναμη νὰ θεραπεύουν κάθε σωματικὴ ἀδυναμία καὶ καχεξία.

Ἡ κατὰ Χριστὸν ζωὴ καὶ τὰ ἔργα τῶν Ἁγίων προκάλεσαν τὴν ὀργὴ τοῦ μισοκάλου διαβόλου, ποὺ ἐνέπλησε μὲ φθόνο τὶς ψυχὲς ἄλλων ἰατρῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ δασκάλου τῶν Ἁγίων στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Ἔτσι, μὶα ἡμέρα, ὁ ταλαίπωρος δάσκαλός τους, μὲ τὴν πρόφαση τῆς συλλογῆς θεραπευτικῶν βοτάνων, τοὺς ἀνέβασε σὲ ἕνα βουνό, ὅπου καὶ τοὺς ἐφόνευσε, χτυπώντας τους μὲ πέτρες. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ φάνηκε ἡ καταστρεπτικὴ ἰδιοτέλεια τῆς ἁμαρτίας, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν εἰλικρινὴ ἀγάπη τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶχαν οἱ ἅγιοι πρὸς κάθε ἄνθρωπο. Ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατον, ὅταν οἱ Άγιοι ἀνέβηκαν «εἰς τόπους φωταυγεῖς, εἰς σκηνώματα οὐράνια, εἰς δόξαν ἀμάραντον» ἐξακολουθοῦν μὲ τὰ τίμια λείψανὰ τους νὰ θαυματουργοῦν καὶ νὰ θεραπεύουν τὶς σωματικὲς καὶ ψυχικὲς ἀρρώστιες ἐκείνων, ποὺ μὲ πίστη καὶ πόθο προστρέχουν στὸ Ναό τους, ἀσπάζονται τὰ ἅγια λείψανα καὶ ἐπικαλοῦνται τὴν χάρη τους. Ἃς μιμηθοῦμε τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους ποὺ προσέφεραν τὸν ἑαυτό τους στὴ ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου μας καὶ προσέφεραν τὴν ἰατρική τους τέχνη δωρεὰν στοὺς ἀσθενεῖς τους, νὰ προστρέχουμε στὴν χάρη τους ζητώντας νὰ μᾶς θεραπεύουν ἀπὸ κάθε εἶδους ἀρρώστια, ἀλλὰ κυρίως νὰ τοὺς ζητᾶμε συνεχῶς νὰ μᾶς θεραπεύουν ἀπὸ τὰ καρκινώματα τῆς ψυχῆς μας, ἔτσι ὥστε νὰ γίνουμε ἄξιοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.


Ἐπιλογὴ καὶ ἐπιμέλεια κειμένου: Πρωτοπρ. Σάββας Γεωργιάδης
Ἰούλιος 2022