Ὀκτώβριος 2024
Οἱ Μάρτυρες κατέχουν τὴν πρωτοπορία στὴ χορεία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἔδωσαν τὴ μαρτυρία τους γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἐπισφράγισαν μὲ τὸ μαρτύριό τους. Ἀντάλλαξαν τὴ ζωή τους μὲ τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό, δίνοντας ἔμπρακτα τὸ παράδειγμα τοῦ πιὸ μεγάλου ἡρωισμοῦ στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου, ἀψηφώντας τοὺς φρικτοὺς διωγμοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν.
Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μεγαλομάρτυς ἅγιος Δημήτριος. Γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴ Θεσσαλονίκη στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-304) καὶ Μαξιμιανοῦ (286-305), σὲ μιὰ ἐποχὴ ἐξαιρετικὰ δύσκολη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, διότι στὰ χρόνια αὐτὰ εἶχαν ξεσπάσει οἱ φοβερότεροι διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὅπου ὁλόκληρα νέφη Μαρτύρων ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. Ἀπὸ τοὺς πιστοὺς γονείς του κληρονόμησε βαθιὰ εὐσέβεια. Ἡ ἀξιόλογη μόρφωσή του τὸν ἀνέδειξε καὶ δάσκαλο τῆς χριστιανικῆς πίστης. Οἱ γνώσεις του καὶ προπαντὸς τὸ λαμπρό του παράδειγμα ἕλκυε πλῆθος εἰδωλολατρῶν στὴ σώζουσα πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ὡς ἔφηβος κλήθηκε νὰ ὑπηρετήσει στὸ ρωμαϊκὸ στρατό. Θεώρησε, ὅμως, καθῆκον του νὰ κάνει γνωστὸ στὸ νέο περιβάλλον τὸν Σωτῆρα Χριστό, ὡς τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ὁ ἐνθουσιασμός του καὶ τὸ λαμπρὸ παράδειγμά του μετέστρεψαν πλῆθος στρατιωτῶν στὴ νέα πίστη. Αὐτὸ ὅμως δὲν κράτησε πολύ.
Τὸ ρωμαϊκὸ κράτος καὶ ἰδιαίτερα ὁ ρωμαϊκὸς στρατός, ἔτρεφε φοβερὸ μῖσος κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Κατὰ χιλιάδες συλλαμβάνονταν οἱ χριστιανοὶ καὶ ὁδηγοῦνταν στὰ μαρτύρια. Ὁ φημισμένος Δημήτριος δὲ θὰ μποροῦσε νὰ μείνει κρυφός. Μὲ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ φοβεροῦ Μαξιμιανοῦ στὴ Θεσσαλονίκη, ἦταν ἀπό τοὺς πρώτους ποὺ συνελήφθη. Ἀφοῦ ὁμολόγησε μὲ θάρρος τὴν πίστη του στὸ Χριστό, κλείστηκε στὶς φυλακὲς καὶ περίμενε μὲ καρτερία τὸ μαρτύριο.
Ὁ ἅγιος Δημήτριος, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι, ἔρχεται νὰ μᾶς δώσει τὸ μήνυμα ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ἐφαρμόζεται κι ἐμεῖς, ὅπως κι ἐκεῖνος, μποροῦμε νὰ τὰ καταφέρουμε. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι διαχρονικό, ἀναφέρεται σὲ κάθε ἄνθρωπο, κάθε ἐποχῆς καὶ γίνεται ἕνα προσκλητήριο ἁγιότητας γιὰ ὅλους. Ὁ ἅγιος Δημήτριος εἶναι μυροβλύτης, γιατὶ μύρισε ἡ ψυχή του ἀπὸ τὴν θεϊκὴ χάρη, καὶ μετὰ θάνατον τὸ ἅγιο σκήνωμά του ἔβγαλε μῦρο καὶ συνεχίζουν τὰ ἅγια λείψανά του νὰ μυροβλύζουν καὶ νὰ σκορποῦν χάρι, εὐλογία καὶ ἔλεος Θεοῦ. Βασικὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου, ἦταν τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τὸ νὰ φανερώσει σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ πίστευαν στὰ ξόανα καὶ τοὺς ψεύτικους θεούς, ποιός εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός, Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιο Πνεῦμα, μία οὐσία καὶ τρεῖς ὑποστάσεις.
Εἶχε συναίσθηση τῆς μεγάλης του ἀποστολῆς, μοιράστηκε καὶ ἔδειξε τὸν Χριστό, Τὸν φανέρωσε καὶ Τὸν κήρυξε. Τὸν ὀνομάζουν ἀκόμη οἱ Πατέρες, προφήτη, ἱεραπόστολο καὶ εὐαγγελιστὴ τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν ἔμπλεος ὅλων τῶν ἀρετῶν, εἶχε εὐσέβεια, σύνεση, σωφροσύνη, ἐγκράτεια. Ἦταν εὐγενέστατη προσωπικότητα, χαριτωμένος στὴν μορφὴ καὶ ἀκόμη περισσότερο στὴν ψυχή, ὁ λόγος καὶ οἱ τρόποι του γλυκεῖς, ὅλα ἦταν εὐλογημένα ἀπὸ τὸν Θεό.
Μακαρίζοντας ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τὸν θαυματουργὸ Μυροβλύτη καὶ Μεγαλομάρτυρα ἅγιο Δημήτριο, τὸν χαρακτηρίζει ὡς τὸ μέγα τῆς οἰκουμένης θαῦμα, τὸ μέγα τῆς Ἐκκλησίας ὡράϊσμα καὶ ὁ πολὺς τὰ πάντα Καὶ ὄχι μόνον αὐτὸς ὁ θεόπτης Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἄλλοι συγγραφεῖς καὶ πολλὰ ἁγιολογικὰ κείμενα καὶ ἐγκώμια ἀναφέρονται μὲ ἰδιαίτερο σεβασμὸ καὶ εὐλάβεια στὴν μαρτυρικὴ αὐτή μορφή, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν κηδεμόνα, τὸν ὑπέρμαχο καὶ τὸν σωτῆρα τῆς Θεσσαλονίκης.
Κάθε Ἅγιος φλέγεται ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου. Προσεύχεται, ἀγωνίζεται, θυσιάζεται, καὶ ἡ ζωὴ του γίνεται πηγὴ χάριτος, ἐμπνεύσεως καὶ ἐλπίδας γιὰ τοὺς ἀνθρώπους σὲ κάθε τόπο καὶ ἐποχή. Αὐτὸ βλέπουμε καὶ στὴν περίπτωση τοῦ ἁγίου Δημητρίου. Αὐτὸς ὁ γενναῖος ἀθλητὴς καὶ ὁ πανάριστος στεφανίτης, ὁ πατὴρ ὁ φιλόστοργος καὶ τῶν Θεσσαλονικέων προϊστάμενος, ἂς ὑψώνει χεῖρας ἱκέτιδας στὸν Θρόνο τοῦ Ἑσφαγμένου Ἀρνίου, γιὰ νὰ ἔχουμε: σταθερότητα στὴν πίστη ἀναφαίρετη τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, καθὼς καὶ τὸν πλοῦτο τῶν θεοειδῶν ἀρετῶν.
Ἐπιμέλεια κειμένων: Πρωτοπρ. Σάββας Γεωργιάδης
Ὀκτώβριος 2024