Δεκέμβριος 2024
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καὶ φέτος, ἀδελφοί μου, νὰ προσεγγίσουμε τὸ γεγονὸς τῆς Ἐνανθρώπισης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποίο ἐπαναλαμβάνεται καὶ «σήμερον» μέσα στὴν Ἐκκλησία, κάνοντάς μας μετόχους τῆς ἴδιας χαρᾶς καὶ εὐδαιμονίας, σὰν κι ἐκείνη ποὺ βίωσαν οἱ ἁπλοὶ βοσκοὶ τῆς Βηθλεέμ, οἱ σοφοὶ Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν, σὰν κι ἐκείνη ποὺ διελάλησαν οἱ Ἀγγελικὲς Δυνάμεις, ψάλλοντας τὸ «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Πρόκειται γιὰ τὴν ἴδια χαρὰ ποὺ βιώνουν μικροὶ καὶ μεγάλοι, πλούσιοι καὶ πτωχοί, ἡμεδαποὶ καὶ ἀλλοδαποί, συμμετέχοντας, μὲ διαφορετικές, πολλὲς φορές, προϋποθέσεις, στὸ γεγονὸς τῆς ἀναγέννησης τῆς χαμένης ἐλπίδας καὶ αἰσιοδοξίας, ποὺ προσωποποιεῖται στὸ πρόσωπο Ἐκείνου ποὺ φόρεσε τὸ ἀνθρώπινο σαρκίο καὶ ἐνδύθηκε τὸν δερμάτινο χιτώνα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ κόσμου. Αὐτὸ τὸ βίωμα εἶναι ποὺ μᾶς κάνει νὰ ἀφήνουμε γιὰ λίγο στὴν ἄκρη τὰ προβλήματα, νὰ παραβλέπουμε τὶς ἐλλείψεις, νὰ διασκορπίζουμε τὶς θλίψεις καὶ νὰ ὀνειρευόμαστε ξανά, μετέχοντας, μὲ προσωπικὸ τρόπο, στὸ «Μέγα Μυστήριον».
Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, εἶναι ὅτι τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου στὶς μέρες μας, οἱ ρυθμοὶ τῆς ἐπιβαλλόμενης ἐπικαιρότητας, ἐπιχειροῦν νὰ πλήξουν καὶ νὰ νοθεύσουν τὴ συμμετοχὴ στὴ χαρὰ τοῦ Μυστηρίου. Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε καὶ γι’ αὐτό. Γιὰ νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἄξιζε ὁ κόπος, ἡ οἰκειοθελὴς κένωση, ἡ ἑκούσια συνύπαρξη, τὸ μαρτύριο καὶ ἡ ὁλόθυμη θυσία. Ἄξιζε, γιατὶ εἴμαστε εἰκόνες Του, πλασμένοι γιὰ τὸν κόσμο τῆς χαρᾶς καὶ τῆς αἰσιοδοξίας, τῆς ἐλπίδας καὶ τοῦ ὀνείρου. Ἀρκεῖ νὰ τὸ πιστέψουμε. «Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν».
Ἰησοῦς! Τὸ ὀμορφότερο καὶ γλυκύτερο ὄνομα ποὺ ἀκούστηκε στὸ πλανήτη τῆς γῆς. Ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ τὸ πιὸ παρεξηγημένο ὄνομα ποὺ ἔγινε αἰτία διαχωρισμοῦ τοῦ κόσμου μας στὰ δύο. Στοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ἀπίστους. Στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγωνίζονται νὰ ἐφαρμόσουν στὴ ζωή τους τὰ διδάγματα τοῦ Χριστοῦ καὶ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ἐνάντιοι τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ στὴ Βηθλεὲμ γεννιόταν ὁ Χριστός, ὁ Ἱδρυτὴς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ κόσμος μας χωρίστηκε στὴν πρὸ Χριστοῦ καὶ στὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχή.
Ἰησοῦς! Εἶναι τὸ γλυκύτερο ὄνομα. Γιατί; Ἐπειδὴ τὸ ὕμνησαν πρῶτα ὄχι ἄνθρωποι ἀλλὰ οἱ ἄγγελοι. Καὶ τοῦτο συνέβη ὅταν οἱ ἄγγελοι στὴ Βηθλεὲμ ἔψαλλαν ἐνώπιον τῶν ποιμένων τὸ «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Ἰησοῦς! Εἶναι ἀκόμα τὸ ἁγιότερο πρόσωπο τῆς ἱστορίας. Εἶναι ἡ πιὸ μεγάλη καὶ ἱερὴ μορφὴ ὅλων τῶν αἰώνων. Ἡ παρουσία Του πάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς στάθηκε βάλσαμο παρηγοριᾶς γιὰ κάθε πονεμένο ἄνθρωπο. Στοὺς θλιβομένους εἶναι ἡ παραμυθία. Ὁ Χριστὸς εἶναι, τέλος, τὸ κυριότερο, ὁ Σωτήρας μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Εἶναι ὁ Λυτρωτὴς τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.
Ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὰ Χριστούγεννα. Πῶς θὰ ἑορτάσουμε τούτη τὴν ἑορτή; Ποιὰ θέση ἔχει μέσα μας ὁ Χριστός; Πολὺ φοβοῦμαι ὅτι ἡ ἀπάντηση ποὺ θὰ λάβω εἶναι ἐντελῶς ἀρνητική. Ἀκόμα καὶ γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μεγάλος ἀπὼν τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ὁ βαθειὰ λησμονημένος, ὁ ἄγνωστος. Οἱ πολλοί, δυστυχῶς, γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό. Χωρὶς τὰ χείλη μας νὰ τὸν ἀναφέρουν, χωρὶς ἡ καρδιά μας νὰ τὸν πιστεύει καὶ νὰ τὸν ἀγαπᾶ. Χωρὶς ὁ νοῦς μας νὰ τὸν σκέπτεται. Χωρὶς ἡ ὕπαρξή μας νὰ αἰσθάνεται τὴ χαρὰ τῆς λυτρώσεως. Χωρὶς ἡ ζωή μας νὰ Τὸν ἔχει ὁδηγὸ καὶ κυβερνήτη της.
Χριστούγεννα ὅμως χωρὶς Χριστὸ εἶναι οὐτοπία, εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμα. Εἶναι μόνο ἕνα κοινωνικὸ γεγονός, ἕνας τύπος, ποὺ ἡ ἀξία του ἔγκειται μονάχα σὲ κάποια ἐναλλαγὴ ποὺ προσφέρει στὸν σημερινὸ ἄνθρωπο, ὁ ὁποίος βασανίζεται ἀπὸ τὴ ρουτίνα τῆς καθημερινότητας καὶ τὸ ἄγχος τῶν βιωτικῶν φροντίδων. Ἀλλοίμονο, ὅμως, ἂν ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸ κόσμο γιὰ κάτι τέτοιο.
Γι’ αὐτό, ἂν θέλουμε νὰ ἑορτάσουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα, ἄς προσέξουμε ἀδελφοὶ καὶ νὰ κατανοήσουμε τὴ σημασία τοῦ μεγάλου αὐτοῦ γεγονότος. Νὰ νοιώσουμε τὸ μήνυμα τῆς ἑορτῆς. Ὀφείλουμε νὰ ἀναζητήσουμε μαζὶ μὲ τοὺς μάγους τὸν Ἰησοῦ. Ὁ Κύριος καὶ ἡ Ἐκκλησία Του νὰ γίνει τὸ κέντρο καὶ ὁ ἄξονας τοῦ ἑορτασμοῦ. Τέλος, ὁ Χριστὸς νὰ βρίσκεται μέσα στὴν ζωή μας. Στὴν οἰκογένειά μας, στὴν ἐργασία μας, ἀκόμα καὶ στὴ ψυχαγωγία μας. Ὁδηγὸς τῆς ζωῆς μας νὰ εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐλευθερωτής.
Ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν παθῶν μας. Εἶναι τὸ φῶς. Ἂς Τὸν ἱκετεύσουμε νὰ ἔρθει καὶ νὰ φωτίσει τὰ σκοτάδια τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἂς Τὸν γνωρίσουμε. Εἶναι ἡ χαρά. Ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ διώξει τὸ πόνο καὶ τὶς θλίψεις τῆς ζωῆς μας. Νὰ Τὸν παρακαλέσουμε ἀκόμη νὰ διώξει καὶ τὴν ἀδικία φέρνοντας τὴ δική Του δικαιοσύνη στὴ γῆ μας.
Ἀδελφοί μου! Οἱ μάγοι πῆγαν στὴ Βηθλεὲμ καὶ ἔδωσαν τὰ δῶρα τους. Ἔδωσαν τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης τους. Χρυσό, λιβάνι καὶ σμύρνα. Ἐμεῖς νὰ δώσουμε στὸ Χριστὸ τὴν ἀγάπη μας, τὴν πίστη μας καὶ τὴν εὐλάβειά μας μὲ ταπείνωση. Καὶ νὰ Τὸν προσκυνήσουμε νοερὰ μαζὶ μὲ τοὺς ποιμένες τῆς Βηθλεὲμ καὶ τοὺς μάγους τῆς Ἀνατολῆς. Νὰ τὸν προσκυνοῦμε δὲ μὲ ἀγάπη καὶ πίστη πρὸς Αὐτόν, ψάλλοντας μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ τὸ «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Ἐπιμέλεια κειμένων: Πρωτοπρ. Σάββας Γεωργιάδης
Δεκέμβριος 2024