Ενοριακή Βιβλιοθήκη
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, γεννήθηκε στὴ γῆ ὡς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός κατὰ χάριν. Μέσα σ’ αὐτὸ περιέχεται ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιό Του, ὅλα τὰ ἅγια Μυστήρια, ὅλες οἱ ἅγιες θεϊκὲς δυνάμεις καὶ ὅλες οἱ ἅγιες ἀρετές.
Ὅλος ὁ Θεὸς βρίσκεται σωματικὰ παρὼν στὸν δικό μας ἀνθρώπινο κόσμο γιὰ νὰ γεμίσουμε ἐμεῖς μὲ τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητας.
Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ καθένας γίνεται «Θεὸς κατὰ χάριν» καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ, ἐλεοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι.
Ὁ Κύριος πῆρε πάνω Του ὅλες μας τὶς ὀδύνες καὶ τὶς μέριμνες, καὶ μᾶς παράσχει κάθε τὶ ποὺ χρειαζόμαστε γιὰ νὰ μᾶς ἀναπαύση. Καὶ παρόλα αὐτά, ἐμεῖς κρατιόμαστε τόσο σφιχτὰ ἀπὸ τὶς μέριμνές μας ποὺ δὲν ἀφήνουμε τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά, τὴν οἰκογένειά μας καὶ καθένα τριγύρω μας νὰ βρεῖ ἀνάπαυση.
Ὁ Κύριος κάλεσε τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς στὴν ὕπαρξη μὲ ἕνα συγκεκριμένο στόχο καὶ σχέδιο. Ὡστόσο, ἐμεῖς διαταράσσουμε συνη΄θως καὶ ἐμποδίζουμε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τὴν ἐλευθερία, εἴτε νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ θέλημά Του εἴτε νὰ τὸ ἀπορρίψουμε. Ὁ Θεὸς ἀπὸ ἀγάπη δὲν θέλει νὰ πάρει ἀπὸ μᾶς αὐτὴ τὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία, ποὺ ὁ ἴδιος μᾶς ἔδωσε, ἀλλὰ ἐμεῖς πάνω στὴν τρέλλα μας ἀντὶ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς (ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία») κάνουμε κατάχρηση αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας καὶ ποθοῦμε συχνὰ ἄχρηστα πράγματα.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ δύο σημαντικότερες ἐθνικὲς γιορτὲς τοῦ ἔθνους μας ἔχουν τὸ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ νὰ συνεορτάζονται μέ μία γιορτὴ τῆς Παναγίας. Τὴν 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ τὴν 28η Ὀκτωβρίου τὴν Ἁγία Σκέπη τῆς Θεοτόκου.
Τὴν 1η Ὀκτωβρίου, ἐπὶ ἐποχῆς Λέοντος τοῦ Μεγάλου, ἐνῷ γινότανε ἀγρυπνία στὸ ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν, ὁ ὅσιος Ἀνδρέας μαζὺ μὲ τὸν μαθητή του Ἐπιφάνιο, ποὺ ἔγινε ἀργότερα Πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ.Χ.), εἶδαν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὀφθαλμοφανῶς νὰ μπαίνει ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη τοῦ ναοῦ συνοδευόμενη ἀπὸ τὸν Ἅγ.Ἰωάννη τὸν Πρόδρομον καὶ τὸν Ἅγ.Ἰωάννη τὸν Θεολόγον καὶ πλῆθος ἀγγέλων.Εἰσῆλθε στὸ ἱερό, ὅπου φυλασσόταν τὸ μαφόριό της, καὶ βγαίνοντας στὴν ὡραία πύλη τὸ ἅπλωσε πάνω ἀπὸ τοὺς πιστοὺς, πάνω ἀπὸ ὅλη τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πάνω ἀπὸ ὅλη τὴν οἰκουμένη.
Αὐτὸ εἶναι τὸ γεγονὸς τὸ ὁποῖο στάθηκε ἀφορμὴ ἡ Ἐκκλησία μας νὰ καθιερώσει τὴν γιορτὴ τῆς ἁγίας Σκέπης τὴν 1η Ὀκτωβρίου, δηλαδὴ τὴ γιορτὴ πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία σκέπει καὶ προστατεύει τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐποποιΐα τοῦ 1940 ἀποτελεῖ ἕνα θαῦμα, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα στὴν ἱστορία μας, ὅταν τὸ δίκαιο καὶ ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια συνεργάζονται μὲ τὴ θεϊκὴ χάρη.
Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου καὶ ἡ διδασκαλία του, ποὺ τὰ γνωρίσαμε ἀπὸ τὸν βιογράφο του Γέροντα Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ, χαρακτηρίζονται ἀπό ἀγωνιστικότητα, ταπείνωση καὶ πόθο - δίψα γιὰ τὸν Θεὸν καὶ ἀγάπη καὶ ἔγνοια γιὰ ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ τοὺς ἀνθρώπους, ἐξ οὗ καὶ χαρακτηρίζεται «παγκόσμιος Ἅγιος».
Σὲ μία προσευχὴ του, ποὺ ὁμοιάζει μὲ παγκόσμιο διάγγελμα, διαβάζουμε:
Ἡ ψυχὴ ζῇ ἐπὶ μακρὸν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἀγαπᾷ τὰ γήινα κάλλη, ἀλλ’ ἔζησα πολὺν καιρὸν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πολλὰ ἤκουσα καὶ εἶδον.
Ἡ ψυχή μου πλήττει ἐπὶ τῆς γῆς καὶ σβεννύει τὴν μνήμην αὐτῆς. Ὅταν ἡ ψυχὴ ἴδῃ τὸν Κύριον, πόσον εἶναι πρᾶος καὶ ταπεινός, τότε ταπεινοῦται ἕως τέλους, καὶ οὐδὲν ποθεῖ τοσοῦτον, ὅσον τὴν ταπείνωσιν τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅσον καὶ ἂν ἔζη ἡ ψυχὴ ἐπὶ τῆς γῆς, πάντοτε θὰ ἐπόθει καὶ θὰ ἐζήτει αὐτὴν τὴν ἀκατάληπτον ταπείνωσιν τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐπιλησθῇ.
Ὤ, ἡ κατὰ Χριστὸν ταπείνωσις! Ὀπόσον γλυκεία καὶ εὐχάριστος εἶναι!