Ἡ ἐκκλησιαστική μαρτυρία της ἐνορίας στόν χώρο τοῦ διαδικτύου προσπαθεῖ νά μας βοηθήσει νά πετύχουμε τή σύνδεση μέ τό ἀληθινό «πνευματικό διαδίκτυο» τῆς ζωῆς, πού προσφέρει σέ κάθε ἄνθρωπο ὁ Χριστός μέσω της Ἐκκλησίας Του.


 

   Τὰ πουλιὰ ἔχουν φτερὰ γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὶς παγίδες καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ λογικὸ γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὰ ἁμαρτήματα.
   Δὲν θὰ χρειαζότανε λόγια, ἄν ἔλαμπε ἡ ζωή μας. Δὲν θὰ χρειαζότανε δάσκαλοι, ἄν ἐπιδεικνύαμε ἔργα. Κανεὶς δὲν θὰ παρέμενε ἄπιστος, ἄν ἐμεῖς εἴμασταν πραγματικοὶ Χριστιανοί.

   Νὰ σεβόμαστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, γιὰ νὰ μάθουμε νὰ σεβόμαστε καὶ τὸν Θεό. Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι θρασὺς στοὺς ἀνθρώπους, εἶναι θρασὺς καὶ στὸν Θεό.
   
   Πραγματικὰ πλούσιος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε. Δηλαδὴ, ὁ ὀλιγαρκής.
   Ἄχρηστοι εἶναι οἱ πλούσιοι, ναί, ἄχρηστοι, ἐκτὸς κι ἄν εἶναι ἐλεήμονες καὶ φιλάνθρωποι.

   Ἡ Ἐκκλησία ὅταν πολεμιέται, νικᾶ· ὅταν σκέφτονται ἐναντίον της κακά, αὐτὴ ἐξαγνίζεται, ὅταν ὑβρίζεται, γίνεται πλέον λαμπρά. Δέχεται ἐπιθέσεις, ὅμως δὲν νικιέται ποτέ, κλυδωνίζεται μέν, χωρὶς ὅμως νὰ καταποντίζεται, ὑφίσταται διάφορα κακά, δὲν ναυαγεῖ ὅμως οὐδέποτε. Παλεύει, χωρὶς ποτὲ νὰ ἡττᾶται.
   Οἱ ἰσχυροὶ θεωροῦν αὐτονόητο νὰ ἀδικοῦν τοὺς πιὸ ἀδύνατους, ὅπως τὰ ψάρια στὴ θάλασσα ὅπου τὸ μεγάλο τρώει τὸ μικρό.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΟΣ ΤON ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚAI ΤO ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

 

 ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2024

Χριστός Ανέστη, αδελφοί μου,
και Nυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια!

Η Ανάσταση του Χριστού μας έδειξε πως θα είναι ο άνθρωπος και η κτίση στα Έσχατα. Και μπορούμε να χαιρόμαστε προκαταβολικά γι᾽ αυτό, με τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Εκκλησίας.

Όμως, η Ιστορία είναι ακόμα δέσμια του κακού, της βίας, του θανάτου, του παραλογισμού. Είναι οι συνέπειες της επιλογής του Αδάμ που, αντί να στρέψει την αγάπη του στον Θεό, έπεσε στην αγάπη για τον εαυτό του.
Το κακό δεν προϋπήρχε. Δεν προέρχεται από την ύλη. Εισήλθε στον κόσμο εξαιτίας της αμαρτίας (Ρωμ. 8:20 – 22). Από τότε η ανθρωπότητα βρίσκεται στην κοιλάδα του θανάτου (Ψαλ. 22:4).
Ο κόσμος υποφέρει από κάθε μορφή βίας. Το βλέπουμε στις μέρες μας, με όλο και μεγαλύτερη ένταση ανάμεσα σε συζύγους, σε γονείς και τέκνα, σε ομάδες και παρατάξεις. Αλλά και σε λαούς, με πρόσφατες τις τραγικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

Όσο ο πολιτισμός μας αναπαράγει την απομάκρυνση από τον Θεό, τόσο το κακό θα επεκτείνεται και θα κυριαρχεί. Στον καθένα από εμάς εναπόκειται αν θα σπάσουμε τον δαιμονικό κύκλο της βίας και της εκδίκησης και θα ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού.

Η βία δεν κράτησε τον Χριστό στον τάφο. Η Ανάστασή Του ήταν αποτέλεσμα της κοινωνίας Του με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Ήταν υπόθεση σχέσης και κοινωνίας. Τα προβλήματα δεν λύνονται με την ισχύ και την εξουσία αλλά με την ελευθερία και την αγάπη.

Χριστός Ανέστη!

 

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
† ο Αθηνών Ιερώνυμος Β΄

 

 

«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν Λαοί (νὰ χαιρόμαστε παντοτινὰ καὶ μὲ βεβαιότητα),
ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾂδοντας.»

«Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως,
Χριστὸν ἐξαστράπτοντα, καί, Χαίρετε, φάσκοντα, τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ᾄδοντες».

«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτή,
καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.»

Ἑορτάζεται ἡ τροπαιοφόρα νίκη τῆς ζωῆς κατὰ τοῦ φοβεροῦ θανάτου. Ἡ ἑορτὴ εἶναι κυρίως πνευματική. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γεμίζει τὴν καρδιὰ φῶς, τὴν ψυχὴ ἀγαλλίαση, τὸν νοῦ αἰσιοδοξία, τὴ ζωὴ νόημα.
Ὁ κάθε πιστός, κατὰ τὸν κορυφαῖο ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο, ἀποφασίζοντας ἐλεύθερα νὰ μισήσει τὴν ἁμαρτία, ἀφήνεται στὸ καθαρτικὸ λουτρὸ τῆς μετανοίας μὲ γλυκὰ καὶ χαροποιὰ δάκρυα καὶ μὲ καρδιὰ ταπεινωμένη, συμμετέχει μὲ λαχτάρα, καὶ φιλότιμο στὴν ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία καὶ τὴν Θεία Εὐχαριστία, κι ἔτσι ἑνώνεται μὲ τὸν ἀναστάντα Χριστὸ θαυματουργικά καὶ ἀναγεννᾶται.

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται μέσα στό καθένα ἀπό μᾶς τούς πιστούς καί αὐτό ὄχι μία φορά, ἀλλά συνεχῶς ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης Χριστός ἀνασταίνεται μέσα μας, λαμπροφορῶντας καί ἀπαστράπτοντας τίς ἀστραπές τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς θεότητος, μὲ τὸ νὰ μᾶς ὑποδεικνύει ἡ φωτοφόρα παρουσία τοῦ Πνεύματος, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε φανερώνεται πνευματικῶς, τήν ἀνάστασή Του ἤ καλύτερα μᾶς ἐπιτρέπει νά βιώνουμε τόν ἴδιο τόν Ἀναστάντα Κύριο.

«Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου».

 

Κυριακὴ τῶν Βαΐων σήμερα καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν θριαμβευτικὴ καὶ ἐπιβλητικὴ εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἂν στὸ πρῶτο μέρος τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς ἡ προσπάθειά μας ἀποσκοποῦσε στὴν κάθαρση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς μὲ τὴ νηστεία, τὴν προσευχή, τὴ συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τώρα πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι αὐτὴ ἡ κάθαρση δὲν εἶναι αὐτοσκοπός.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ ἁγίου Λαζάρου προεικονίζει ἤδη τὴν Ἀνάσταση τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἐνῶ μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ὅτι τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἀνάμνηση τῶν ἀπανταχοῦ κεκοιμημένων, τὸ Σάββατο αὐτὸ τοῦ ἁγίου Λαζάρου ἑορτάζεται ὡς μία ἀναστάσιμη ἡμέρα. Μᾶς προετοιμάζει νὰ κατανοήσουμε τὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἀπέναντι στὸν αἰώνιο ἐχθρό, τὸν ἄδη. Ὁ φίλος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἅγιος Λάζαρος, ἀποτελεῖ τὴν προσωποποίηση τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ ἡ Βηθανία, ὅπου βρίσκεται τὸ σπίτι του, σύμβολο ὁλόκληρης τῆς οἰκουμένης, ὁ τόπος ὅπου κατοικεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος.

Περὶ αὐτοκυβερνήσεως καὶ περὶ τοῦ μὴ κατακρίνειν τὸν πλησίον

Ὁ σοφὸς Σολομὼν λέγει εἰς ταῖς Παροιμίαις, οἷς μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις, πίπτουσιν ὥσπερ φύλλα. Μᾶς νουθετεῖ νὰ μὴ θαρροῦμεν εἰς τοῦ λόγου μας, νὰ μὴν ἐμπιστευόμεθα τοὺς ἑαυτοὺς μας, οὔτε νὰ λογιάζωμεν τοὺς ἑαυτοὺς μας, διὰ γνωστικοὺς καὶ φρονίμους· νὰ μὴ πιστεύωμεν, ὅτι ἠμποροῦμεν νὰ κυβερνήσωμεν τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ χρειαζόμεθα βοήθειαν, χρειαζόμεθα, ὕστερα ἀπὸ τὸν Θεόν, ὁδηγόν, ὅπου νὰ μᾶς ὁδηγῇ καὶ νὰ μᾶς κυβερνᾷ. Δὲν εἶναι ἄλλο ἀθλιώτερον καὶ εὐκολώτερον εἰς ξεπεσμόν καὶ ἐγκρεμνόν, ὡσὰν ἐκείνους ὅπου νὰ μὴν ἔχουν πνευματικόν, ὅπου νὰ τοὺς ὁδηγῇ εἰς τὴν στράταν τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος, ὅπου δὲν κυβερνᾶται ἀπὸ πνευματικόν, ἐξ ἀρχῆς μὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει θέρμην εἰς νηστείαν καὶ ἀγρυπνίαν, εἰς ἡσυχίαν, εἰς ὑπακοὴν καὶ ἄλλα τινὰ ἀγαθά, δηλαδὴ νὰ ἔχει ἕναν ἐνθουσιασμὸν ἐγωϊστικόν καὶ ὀλίγον κατ’ ὀλίγον, ὅμως ἔπειτα, συμβαίνει νὰ σβέσῃ ἡ θέρμη ἐκείνη μὲ τὸ νὰ μὴν ἔχῃ τινὰ ὅπου νὰ τὸν κυβερνᾷ, ὅπου νὰ συνδαυλᾷ καὶ νὰ ἀνάπτῃ τὴν θέρμην ἐκείνην, ξηραίνεται ἔτσι, χωρὶς νὰ τὸ γροικᾷ-νὰ τὸ καταλαβαίνει καὶ πίπτει.

Διὰ ἐκείνους δέ, ὅπου ἐξομολογοῦνται τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰ καμώματά τους, χωρὶς παραλήψεις καὶ ὑπεκφυγές, εἰς τὸν πνευματικὸν καὶ κάμνουν τὰ πάντα μετὰ ἀπὸ συμβουλή πνευματικοῦ, εἰς αὐτοὺς ὑπάρχει ἀσφαλὴς σωτηρία. Ὅταν ὅμως λέγῃ μερικὰ καὶ μερικὰ νὰ σιωπᾷ, δὲν ὑπάρχει ἀσφαλὴς σωτηρία, διότι εὐρίσκει ὁ διάβολος εἰς αὐτὸν ἕνα θέλημα ἢ ἕνα δικαίωμα, ποὺ δὲν ἔχει ἐξομολογηθῆ καὶ μὲ αὐτὸ τὸν νικᾷ καὶ τὸν κρημνίζει.

Τί σημαίνει νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας; Ὁ Κύριος λέει ὅτι ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς πρέπει νὰ σηκώσει τὸν δικό του σταυρό. Τί σημαίνει αὐτό; Ποῖος εἶναι αὐτὸς ὁ σταυρός; Γιὰ τὸν καθένα ὁ σταυρὸς εἶναι διαφορετικὸς καὶ αὐστηρὰ προσωπικός, διότι για τὸν καθένα ὁ Θεὸς ἔχει ἑτοιμάσει τὸν δικό του σταυρό.
Ἔχει μεγάλη σημασία νὰ καταλάβουμε ποιὸς εἶναι ὁ δικός μας σταυρός, νὰ ξέρουμε ὅτι ἔχουμε σηκώσει ἐκεῖνο ἀκριβῶς τὸν σταυρὸ ποὺ μᾶς προτείνει ὁ Θεός. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο νὰ ἐπινοοῦμε σταυροὺς γιὰ τὸν ἑαυτό μας. Καὶ αὐτὸ δυστυχῶς τὸ βλέπουμε συχνά.

Γιὰ τὴν πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ὁ Θεὸς ἔχει ἑτοιμάσει τὸν σταυρὸ τῆς ζωῆς μέσα στὸν κόσμο, τὸν σταυρὸ τῆς οἰκογενειακῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς.
Ἀλλὰ πολλὲς φορὲς ἄνθρωπος ποὺ ἀποφάσισε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀκολουθήσει στὴν ζωή του τὴν ὁδὸ τοῦ Χριστοῦ δὲν πετυχαίνει τίποτα ἐπειδὴ ἐπινοεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του σταυρὸ ποὺ τοῦ φαίνεται πιὸ σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ὅτι γιὰ νὰ σωθεῖ πρέπει νὰ γίνει μοναχὸς ἢ νὰ πάει στὴν ἔρημο.
Αὐτὸν ὅμως τὸ δρόμο ὁ Θεὸς τὸν ἑτοίμασε γιὰ πολὺ λίγους, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔχουν σταυρὸ ποὺ οἱ ἴδιοι οὔτε κἂν τὸν θεωροῦν σταυρὸ καὶ ὅταν τὸν σηκώνουν δὲν καταλαβαίνουν ποιό βάρος ἔχουν στοὺς ὤμους τους.
Ποιό σταυρὸ ἔχουν οἱ περισσότεροι;

Ὁ Κύριος μετὰ ἀπὸ μερικὰ γεγονότα ἀλλὰ καὶ καθὼς πλησιάζει ὁ καιρὸς τοῦ πάθους Του, ἀρχίζει νὰ μιλάει φανερὰ γιὰ τὸν σταυρικό Του θάνατο· «ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν… καὶ ἀποκταθῆναι, καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστῆναι». Ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου γιὰ τὴν σωτηρία μας ἀλλὰ καὶ ἡ συμμετοχὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου στὸ πάθος Του. Ὅποιος χάσει τὴν ψυχή του γιὰ τὸν Χριστό, αὐτὸς θὰ τὴν σώσει. Ἂς τὸ δοῦμε αὐτὸ καλύτερα.

Ἐὰν παρατηρήσει κάποιος τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ προσεκτικά, θὰ δεῖ πὼς ὅλες οἱ τάξεις τῶν Ἐβραίων εἶχαν στραφεῖ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ σημαίνει, γράφει ἕνας ἐπιφανὴς Ἐπίσκοπος, πὼς ὅλες οἱ θρησκευτικὲς τάξεις εἶχαν ἀπορρίψει τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ πῶς ἕνα ἀβυσσαλέο χάσμα ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν ἀρχόντων καὶ τοῦ Ἰησοῦ. Οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν θάνατό Του ἦταν ἀντίθετες μὲ τὶς προσδοκίες τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὸν Μεσσία. Ἡ ἰδέα πὼς ὁ Μεσσίας θὰ ὑποστεῖ δεινὰ ἦταν ἀδιανόητη στοὺς Ἰουδαίους ἀκόμη καὶ στοὺς μαθητὲς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Σελίδα 3 από 6

  • Ἡ επίσκεψη στόν Ναό συνδέει κάθε ἄνθρωπο μέ τό ἀληθινό "πνευματικό διαδίκτυο" τῆς Ζωῆς πού είναι ὁ Χριστός.  

  • Ο ἄνθρωπος πού πιστεύει ἔχει ἀνάγκη νά προσεύχεται.Σε αὐτὸ ἔγκειται ἡ σπουδαιότητα τῆς κοινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ.

  • Τό Πνευματικό Κέντρο ἀποτελεί συνέχεια της λειτουργικής ζωής στεγάζοντας τις δραστηριότητες της ενοριακής ζωής μας.  

slideshow arxiki selida

Πιστοποιητικό Αγαμίας - Πιστοποιητικό Γάμου - Βεβαίωση Βάπτισης

άγιος γεράσιμος

Ἀπολυτίκιον 

Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα. 

 Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου