Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τό βιβλίο "Μέσα στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ", Ἁγ. Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι κεντρικό στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἤδη ἀπό τίς ἀρχές της, τοῦ ὁποίου ἡ θεολογία καί ἡ πνευματικότητα ἐκφράζονται μέ ἀναφορές στά ἔργα τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀπό τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας μέχρι καί τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ὁ ὁποῖος τοποθέτησε τήν Θεία Εὐχαριστία στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἡ βασική ἰδέα τοῦ ἁγίου Συμεών σχετικά μέ τή Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἑξῆς: ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία μᾶς ἑνώνει μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν Ἐκκλησία πού εἶναι ἐπίσης τό Σῶμα Του, καί θεοποιεῖ ἐκείνους πού κοινωνοῦν ἐνσυνείδητα:
Συγγενής γάρ ἅπαξ ἡμῶν γεγονώς (ὁ Χριστός) τῇ σαρκί αὐτοῦ καί συμμετόχους τῆς θεότητος αὐτοῦ ἡμᾶς ἐργασάμενος ἀπ’ ἀρχῆς ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, ἀλλά καί ἐφ’ ἑνί ἑκάστω, τῶν πάλαι ἁγίων ἐγένετο καί μέχρι τοῦ νῦν ἀεί γίνεται.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀντί ἄλλου λόγου περί τῆς Θείας Κοινωνίας

Ἡ ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως, τήν ὁποίαν πρέπει νά διαβάζουμε πρό τῆς Θείας Κοινωνίας μετά προσοχῆς, παρέχει πλήρη πληροφόρηση γιά τήν ἀξία τῶν πολλῶν ὡφελειῶν πού ἀπολαμβάνουμε καί τοῦ ἑνός μόνο κινδύνου πού διατρέχουμε ὅσοι μετέχουμε στή Θεία Κοινωνία.

Ἄρτος ζωῆς, αἰωνιζούσης γενέσθω μοι, τό σῶμά σου τό ἅγιον, εὔσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον αἷμα, καί νόσων πολυτρόπων ἀλεξιτήριον. (Νόσους ποικίλους-διώκων μακράν, ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι φάρμακο ἀπολύτως ἀποτελεσματικό)

Φρίττω δεχόμενος τό πῦρ, μή φλεχθῶ ὡσεί κηρός καί ὡσεί χόρτος (ἐκ τῆς ἀμετανοησίας μου)· ὤ φρικτοῦ μυστηρίου! ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου σώματος καί αἵματος, ὁ πηλός μετέχω, καί ἀφθαρτοποιοῦμαι;

Χρηστός ἐστι γεύσασθε, καί ἴδετε ὁ Κύριος· δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γάρ πάλαι γενόμενος, ἅπαξ ἑαυτόν τε προσάξας, ὡς προσφοράν, Πατρί τῷ ἰδίῳ, ἀεί σφαγιάζεται, ἁγιάζων τούς μετέχοντας. (γιά ὅλον τόν κόσμον καί γιά τόν καθένα μας χωριστά)

Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι, καί ὡσεί φῶς τό σῶμά σου, καί τό αἷμα, Σωτήρ μου, τό τιμιώτατον, φλέγον ἁμαρτίας τήν ὕλην, καί ἐμπιπρῶν παθῶν τάς ἀκάνθας, καί ὅλον φωτίζον με (γιά νά κατανοῶ καί νά πράττω τά ἀληθινά), προσκυνεῖν σου τήν θεότητα.

Διαβάστε περισσότερα: Ἀντί ἄλλου λόγου περί τῆς Θείας Κοινωνίας

Ἕνα βῆμα πιό πέρα ἀπό τό χθές

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ἄς ἀνατρέξουμε εἰς τόν Περί Μετανοίας λόγον του καί μεταξύ τῶν πολλῶν πού ἐκεῖ ἀναφέρονται ἄς σημειώσουμε τά ἐξῆς πρός ἐπίγνωσιν καί παρηγορία:
1. Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωση μέ τόν Θεόν.
2. Μετάνοια σημαίνει ἀπόφασις αὐτογνωσίας καί αὐτοκριτικῆς καί μέριμνα μετανοίας.
3. Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός τῆς συνειδήσεως.
4. Μετάνοια σημαίνει θεληματική ὑπομονή ὅλων τῶν θλιβερῶν γεγονότων
5. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καί ἀποκήρυξις τῆς ἀπελπισίας.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης σέ μισή παράγραφο τοῦ λόγου του μᾶς λέει ὅτι ἔχουμε ἐναντιωθεῖ (ἀδιαφορώντας-περιφρονώντας) στόν Θεό καί εἶναι ἀνάγκη νά συμφιλιωθοῦμε, ν’ ἀποφασίσουμε γιά αὐστηρή αὐτοκριτική καί αὐτομεμψία καί ἐπιτέλους γιά εἰλικρινή μετάνοια, καί νά ὑπομένουμε χωρίς γογγυσμό ἀλλά μέ ἐλπίδα καί χωρίς ἀπελπισία τά ὅποια θλιβερά γεγονότα.

Μέ αὐτή τήν γνῶσι καί μέ δεδομένη τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας, ὅλων τῶν Ἁγίων καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ν’ ἀντιμετωπίσουμε τήν παροῦσα περίσταση, πού ὁ πόλεμος τοῦ πονηροῦ εἶναι γενικῶς πρός ὅλο τό ἀνθρώπινον γένος, μέ τήν ἐπίγνωσιν, ὅτι ὅλοι μας μετέχουμε εὐθυνῶν.
Μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις ἄς κατανοήσουμε ὅτι:

Διαβάστε περισσότερα: Ἕνα βῆμα πιό πέρα ἀπό τό χθές

Περί πειρασμῶν-Γέροντος Ἰωσήφ

«Προτοῦ ὁ πειρασμός προλάβη νά σχεδιάση λογισμόν εἰς τόν νοῦν σου ἀπελπισίας μήν τόν ἀφήνης. Θέλει βίαν, θέλει ἀγῶνα, θέλει ἄκραν ταπείνωσιν καί τελείαν ὑπακοήν. Θέλει κόπον καί πόνον. Μή στέκης λοιπόν. Φώναζε: Ἰησοῦ μου! Παναγία μου! Μή χαυνώνεσαι καί δέχεσαι τούς λογισμούς. Φώναζε τόν Χριστόν.
Μή νομίσης μικρόν τόν ἀγῶνα. Πρέπει νά φωνάζεις: Ἰησοῦ μου σῶσον μέ! Παναγία Θεοτόκε βοῆθοι μοί! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ!
Λοιπόν ἀνάστα! Βάλε ἐσύ τόν ὀβολόν σου, νά βάλη καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τά μύρια τάλαντα. Δεῖξε τήν ἀγαθήν σου πρόθεσιν. Ταπεινώσου.
Σκληρότης, παρακοή καί ὑπερηφάνεια γεννοῦν τήν ἀκηδίαν, τήν ἀμέλειαν καί τήν ἀπελπισίαν, ὅπου ἔρχονται ὅλοι οἱ δαίμονες καί κάμνουν κοπρῶνα καί σταῦλον τήν ψυχήν τοῦ ἀνθρώπου.
Ἄν ὅμως βιασθείς ἐν μετανοία καί ταπεινώσει θά γίνεις θυμίαμα εὔοσμον καί μύρον πολύτιμον. Ἡ προσπάθειά σου θά γίνεται ὄντως θυσία λογική, εὐάρεστος εἰς τόν Κύριον.

Διαβάστε περισσότερα: Περί πειρασμῶν-Γέροντος Ἰωσήφ