Ἡ ἐλευθερία στὴν Ὀρθόδοξη πνευματικὴ ζωή

Ἡ πραγματικότητα ποὺ ζοῦμε εἶναι καταπιεστική, πέρα ἀπὸ τὰ ὄρια, δηλαδὴ ζοῦμε μιὰ ἀνελεύθερη κατάσταση, ὁ καθένας ἀπὸ ἰδιαίτερες προσωπικὲς του συνθῆκες ποὺ τὸν καταπιέζουν, ἀλλὰ καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὶς δυσερμήνευτες καταστάσεις ποὺ βιώνουμε ὅλοι μας.

Ὁ τρόμος ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς παρουσίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ὁ πόνος ἀπὸ τὶς εἰδήσεις γιὰ ἀσθένεια καὶ θανάτους τόσων ἀνθρώπων, ὅταν μάλιστα πρόκειται περὶ γνωστῶν καὶ δικῶν μας προσώπων. Τὰ φυσικὰ φαινόμενα -ἀνεμοστρόβιλοι, σεισμοί, καταποντισμοί, τραγικὲς πλημμύρες.
Τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει ἡ πολιτεία στὸ ὃνομα τῆς προστασίας τοῦ συνόλου τῶν πολιτῶν, τοῦ συστήματος ὑγείας, τοῦ καθ’ ἑνὸς μας προσωπικά, εὔλογα καὶ ἀναγκαῖα μὲν, ἀλλὰ χωρὶς ἀμφιβολία περιορίζουν τὴν ἐλευθερία κινήσεως, δραστηριοτήτων, ἐκδηλώσεως συναισθημάτων, συμμετοχῆς στὴν κοινὴ λατρεία καὶ πλείστων ἄλλων ἀνελευθεριῶν καὶ ἀρνητικῶν συνεπειῶν π.χ. καταθλίψεων, οἰκονομικῶν προβλημάτων κ.ἄ.
Ἡ μὴ δυνατότητα πρόσβασης σὲ ὅλες τὶς εὐκαιρίες-δυνατότητες, γεγονότα εἴτε ἀπὸ τὸν πολιτειακὸ νόμο, εἴτε ἐκ λόγου οἰκονομικῶν, εἴτε ἐκ προσωπικῶν ἀδυναμιῶν.

Εἶναι πάρα πολλὲς οἱ περιπτώσεις, οἱ λειτουργίες τοῦ τούτου κόσμου, οἱ ὅποιες ἀνώτερες δυνάμεις καὶ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο ἐκφρασμένες, ποὺ μᾶς συνθλίβουν καὶ περιορίζουν ἤ τουλάχιστον αἰσθανόμεθα ὅτι μᾶς περιορίζουν, ὅτι μᾶς στεροῦν τὴν ἐλευθερία μας.
Ἐπομένως εἶναι μὲν πάντοτε ἐπίκαιρο τὸ θέμα τῆς ἐλευθερίας, ἀλλὰ ἰδιαίτερα σήμερα ὅμως περισσότερο ἀπὸ ὅποια ἄλλη ἐποχή.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ ἐλευθερία στὴν Ὀρθόδοξη πνευματικὴ ζωή

Λόγος του Αγίου Νεκταρίου "Περί Ηθικής Ελευθερίας"

«Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα
Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν» (Γεν. Α΄, 27), ἠθικῶς ἐλεύθερον.

Ἡ ἐλευθερία ἰδίωμα ἀναπόσπαστον εἶναι τοῦ Θεοῦ καί κατ’ ἐπέκτασιν τοῦ ἀνθρώπου, ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀρχέγονον χάρισμα.
Ὁ ἄνθρωπος πλασθείς ἵνα εἰκονίζῃ ἐπί τῆς γῆς μικρογραφικῶς τήν ἀπειρομεγέθη εἰκόνα τοῦ Θείου Δημιουργοῦ, ἔδει νά φέρῃ ἐν ἑαυτῷ τάς τοῦ Θεοῦ ἰδιότητας ἐν σχετικῇ ἀναφορᾷ.

Ὡς εἰκών τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, ὡς νοερὰ φύσις εἶναι ὄν αὐτοσυνείδητον, ἐλεύθερον καί αὐτεξούσιον.
Ἡ ἐλευθερία ἄρα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀναγκαία συνέπεια τῆς μεγάλης ἀποστολῆς του. Ἄνευ τῆς ἐλευθερίας ὁ ἄνθρωπος θά ἦτο ἰσότιμος πρός τά λοιπά ζῶα.
Ἡ νοερά τοῦ ἀνθρώπου φύσις ἀπαιτεῖ ὡς ἀναγκαίαν συνέπειαν τήν ἠθικήν ἐλευθερίαν καί τό αὐτεξούσιον καί ἀναδεικνύει τόν ἄνθρωπον ὄν ἠθικόν καί εἰκόνα Θεοῦ˙ διό ὁ ἄνθρωπος, νοερός ὤν, ἐγένετο ἐλεύθερος καί αὐτεξούσιος.
Ἡ νοερά φύσις, ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὡς κινοῦσα αὐτή ἑαυτήν, ὡς νοοῦσα ἑαυτήν καί τά περί αὐτήν, ὡς ἔχουσα καί ὡς δυνατόν νά ἔχῃ τήν βουλομένη γνῶσιν, εἶνε ἐλευθέρα, καί ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὄν ἠθικῶς ἐλεύθερον καί ἀνεξάρτητον. ...

Διαβάστε περισσότερα: Λόγος του Αγίου Νεκταρίου "Περί Ηθικής Ελευθερίας"

Λόγος τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ στόν προφήτη Ἰωνᾶ καί τή μετάνοια τῶν Νινευιτῶν

Ὁ προφήτης Ἰωνᾶς φέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη πέμπτος μεταξὺ τῶν μικρῶν λεγομένων προφητῶν.
Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διατάξει νὰ πάει στὴ Νινευί, ἕδρα πλάνης, μάταιων πλεονεξιῶν καὶ ὀργίων, γιὰ νὰ κηρύξῃ σ' αὐτὴ καὶ νὰ προφητέψῃ τὴν καταστροφὴ της.
Ἡ Ἐκκλησία τελεῖ τὴ μνήμη του τὴν 21η Σεπτεμβρίου.

Ταράχθηκε ἡ θάλασσα μὲ τὴ φυγή του καὶ τρόμαξε ἡ ξηρὰ μὲ τὸ κήρυγμά του· ἡσύχασε ἡ θάλασσα μὲ τὴν προσευχὴ του καὶ θαύμασε ἡ ξηρὰ μὲ τὴν πολλὴ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχὴ ἔσωσε τὸν Ἰωνᾶ ἀπὸ τὸ κῆτος καὶ ἡ δέηση καὶ ἡ μετάνοια σώζει τὴν Νινευὶ ἀπὸ τὴν καταστροφή.
Ἄκουσαν οἱ ἄρχοντες καὶ ὁ λαὸς, ταπεινώθηκαν καὶ πόθησαν τὴν μετάνοια καὶ παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τους καὶ γιὰ τὴν σωτηρία ὅλων τῶν ἄλλων.
Τὰ παιδιὰ κρατοῦσαν τὶς μητέρες τους. Οἱ γυιοὶ ρωτοῦσαν μὲ δάκρυα τοὺς πατέρες τους· «Πότε θὰ ἐξαφανισθῇ ἡ εὔθυμη πόλη;».
Μόλις, ἄκουσαν αὐτὰ οἱ πατέρες των, ἐνῶ τὰ στόματά τους τὰ ἔφραξε ἡ λύπη· ὅμως, ὅπως ὁ Ἀβραάμ, θέλοντας νὰ παρηγορήσῃ τὸν Ἰσαάκ, τὸν γυιὸ του, προφήτευε χωρὶς τὴν θέλησή του, ἔλεγαν στὰ παιδιὰ τους. «Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Παρηγορηθῆτε, διότι δὲν θὰ καταστραφῇ ἡ πόλη μας, διότι ἡ ὀργὴ περνᾶ καὶ φεύγει».

Βγῆκε ὁ βασιλιάς ἀπὸ τὸ παλάτι μὲ σάκκο μετανοίας καὶ κατατρόμαξε καὶ δάκρυσε ἡ πόλη. Ἔκλαψε καὶ ὁ βασιλιὰς γιὰ ὅλη τὴν πόλη, ὅταν τὴν εἶδε στὸ πένθος. Ὅλοι μαζὶ θρηνοῦσαν τόσο ὥστε καὶ οἱ ἴδιες οἱ πέτρες θρηνολογοῦν μαζὶ τους.

Διαβάστε περισσότερα: Λόγος τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ στόν προφήτη Ἰωνᾶ καί τή μετάνοια τῶν Νινευιτῶν

Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τό βιβλίο "Μέσα στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ", Ἁγ. Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι κεντρικό στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἤδη ἀπό τίς ἀρχές της, τοῦ ὁποίου ἡ θεολογία καί ἡ πνευματικότητα ἐκφράζονται μέ ἀναφορές στά ἔργα τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀπό τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας μέχρι καί τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ὁ ὁποῖος τοποθέτησε τήν Θεία Εὐχαριστία στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἡ βασική ἰδέα τοῦ ἁγίου Συμεών σχετικά μέ τή Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἑξῆς: ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία μᾶς ἑνώνει μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν Ἐκκλησία πού εἶναι ἐπίσης τό Σῶμα Του, καί θεοποιεῖ ἐκείνους πού κοινωνοῦν ἐνσυνείδητα:
Συγγενής γάρ ἅπαξ ἡμῶν γεγονώς (ὁ Χριστός) τῇ σαρκί αὐτοῦ καί συμμετόχους τῆς θεότητος αὐτοῦ ἡμᾶς ἐργασάμενος ἀπ’ ἀρχῆς ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, ἀλλά καί ἐφ’ ἑνί ἑκάστω, τῶν πάλαι ἁγίων ἐγένετο καί μέχρι τοῦ νῦν ἀεί γίνεται.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο