Ανάσταση - Μεσοπεντηκοστή (Δ.Βιβλιοθήκη-Μάϊος 2021)

Περὶ τοῦ χρόνου τῆς τελετῆς τῆς Ἀναστάσεως
Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα!

Δὲν ἔχει μεγάλη σημασία ἐὰν ἡ Ἀνάσταση ἔγινε στὶς 21:00 ἢ στὶς 24:00 ἢ στὶς 5:00 τὸ πρωΐ, ἀλλὰ ἐὰν ἡ Ἀνάσταση, γιὰ τὸν κάθε ἱερέα, γιὰ τὸν κάθε πιστό, ἦτο ἑορτὴ καὶ θεῖος ἔρως, τὸ γεγονὸς «τῆς ἄλλης βιοτῆς», τὸ ξεπέρασμα τοῦ ἀκριτικοῦ τραγουδιοῦ ποὺ παλεύει ὁ Διγενὴς-ὁ καθένας μας μὲ τὸ χάρο στὰ μαρμαρένια ἀλώνια.
Ἄν «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ θάνατος κατήργηται» καὶ ἐπομένως καὶ κάθε φόβος καὶ κάθε διχογνωμία. Ἂς εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας βίωμα «Αὔτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασόμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» γιὰ νὰ μὴν παραμένουμε «ἀνέορτοι καὶ ἀνέραστοι», παραπονούμενοι καὶ διχογνωμούμενοι, ὁπόταν καὶ τὶς τελετές μας καὶ τὰ πανηγύρια μας καὶ τὶς εὐχές μας, βδελήσεται ὁ Θεός.

Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς
Οἱ ἑορτὲς εἶναι εὐκαιρίες γιὰ ἀνείπωτη χαρὰ, ὁλοκλήρωμα ἀγάπης καὶ εὐκαιρίες γιὰ ἀφύπνιση καὶ ἄγγιγμα γιὰ τὸν καθένα μας νὰ πάρη τὴν μεγάλη ἀπόφαση!!!
Τὴν Τετάρτη μετὰ τὴν Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία τὴν μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτή τῆς «Μεσοπεντηκοστῆς» ποὺ μὲ τὸ ἐπίσημο τυπικὸ της, τὰ ἐκλεκτά της τροπάρια καὶ τοὺς διπλοῦς της κανόνες, ἔργα τῶν μεγάλων ὑμνογράφων, τοῦ Θεοφάνους καὶ τοῦ Ἀνδρέου Κρήτης, μὲ τὰ ἀναγνώσματά της καὶ τὴν ἐπίδρασί της στὶς πρὸ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν Κυριακὲς καὶ μὲ τὴν παράταση τοῦ ἑορτασμοῦ της ἐπὶ ὀκτὼ ἡμέρες, φανερώνει τὸ μεγαλεῖο της ὡς Δεσποτικὴ ἑορτή.

Ἡ Τετάρτη τῆς Μεσοπεντηκοστῆς εἶναι ἡ 25η ἡμέρα ἀπὸ τοῦ Πάσχα καὶ ἡ 25η πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς, ὡς σημαίνεται εἰς τὸ παρὸν τροπάριον τοῦ ἑσπερινοῦ:
«Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν, τῶν ἐκ σωτηρίου ἀρχομένων Ἐγέρσεως (Ἀναστάσεως) Πεντηκοστῇ δὲ τῇ θείᾳ σφραγιζομένων, καὶ λάμπει τὰς λαμπρότητας ἀμφοτέρωθεν ἔχουσα καὶ ἑνοῦσα τὰς δύο καὶ παρεῖναι τὴν δόξαν προφαίνουσα τῆς δεσποτικῆς ἀναλήψεως σεμνύνεται».
Χωρὶς δηλαδὴ νὰ ἔχῃ δικὸ της θέμα συνδυάζει τὰ θέματα, τοῦ Πάσχα ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀφ᾽ ἑτέρου καὶ «προφαίνει» τὴν δόξαν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ ἑορτασθῇ μετὰ ἀπὸ 15 ἡμέρες, ὁ Χριστὸς σὰν Μεσσίας – μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, «μεσίτης καὶ διαλλάκτης ἡμῶν καὶ τοῦ αἰωνίου Αὐτοῦ Πατρός».

Κάθε ἑορτή, κάθε ἀκολουθία, κάθε Θεία Λειτουργία εἶναι ἕνα προσωπικὸ κάλεσμα-πρόσκληση γιὰ τὸν καθένα μας γιὰ προσωπικὴ συνάντηση μὲ τὸν Χριστό...

Διαβάστε περισσότερα: Ανάσταση - Μεσοπεντηκοστή (Δ.Βιβλιοθήκη-Μάϊος 2021)

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Χριστιανουπόλεως - Τὰ προβλήματα τῆς ἐποχῆς του καὶ τὰ σύγχρονα προβλήματα (Ομιλία 18/05/2021)

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Χριστιανουπόλεως - Τὰ προβλήματα τῆς ἐποχῆς του καὶ τὰ σύγχρονα προβλήματα ἀλλοτρίωσης καὶ ξενομανίας

Μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου τῆς ἐνορίας μας Ἁγίου Γερασίμου καὶ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Χριστιανουπόλεως ποὺ ἑορτάσαμε μόλις χθὲς, ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας νὰ εἶναι πάντοτε, μετὰ πάντων ἡμῶν.
Χριστὸς Ἀνέστη!

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Χριστιανουπόλεως, θὰ κάνουμε περιληπτικὰ, ἀναφορὰ στὸ συναξάρι τοῦ Ἁγίου καὶ θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ προβλήματα τῆς ἐποχῆς του, σὲ σχέση μὲ ἀνάλογα σύγχρονα προβλήματα.
Καὶ εἰδικώτερα, στὴ σχέση τῆς τότε ξενοκρατίας, εξ αἰτίας τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ καὶ τῆς ἐνετοκρατικῆς ἐπιρροῆς, μὲ τὴν καθολικὴ ξενοκρατία τοῦ σήμερα, ἐξ αἰτίας τοῦ καταναλωτισμοῦ καὶ τῆς ξενομανίας μας.

Συνοπτικὸ συναξάρι τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Χριστιανουπόλεως
Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, ἕνα ἀπὸ τὰ τέσσερα τέκνα τοῦ Ἀνδρέα καὶ τῆς Εὐφροσύνης, γεννήθηκε στὴν Κέρκυρα περὶ τὸ 1640 μ.Χ. καὶ τὸ βαπτιστικό του ὄνομα ἦτο Ἀναστάσιος.
Ὑποθέτουμε πὼς τὰ πρῶτα γράμματα τὰ ἔμαθε στὴν γενέτειρά του, ἐνῶ στὴν συνέχεια μᾶλλον φοίτησε στὴν περίφημη σχολὴ τῆς Μονῆς Φιλοσόφου καὶ ἀργότερα, ὡς κληρικός, στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὅταν ὁ Ἀναστάσιος ἦρθε σὲ ἡλικία γάμου, οἱ γονεῖς του, παρὰ τὴν ἐπιθυμία του ν’ ἀκολουθήσει τὴ μοναχικὴ πολιτεία, ἐπέμεναν νὰ τὸν νυμφεύσουν. Ἔτσι, μετέβη στὸ Ναύπλιο γιὰ νὰ ἀγοράσει τὰ τοῦ γάμου. Τὴν προηγούμενη ὅμως νύχτα τῆς ἀναχωρήσεώς του γιὰ τὴν Καρύταινα, βασανιζόμενος ἀπὸ τοὺς λογισμούς τί νὰ πράξει, εἶδε στὸν ὕπνο του τὴν Παναγία μαζὶ μὲ τὸν Τίμιο Πρόδρομο.
Ἡ Θεοτόκος ἀποκαλῶντας τον μὲ τὸ ὄνομα ποὺ θὰ λάμβανε ὡς μοναχὸς, τοῦ εἶπε: «Ἀθανάσιε, ἐπιθυμῶ νὰ γίνεις σκεῦος ἐκλογῆς καὶ ὑπηρέτης τοῦ Υἱοῦ μου. Νὰ πορευθεῖς στὴν Κωνσταντινούπολη, γιὰ νὰ λάβεις ὅ,τι ὁ Υἱὸς μου εὐδόκησε».
Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ Ἀναστάσιος ἀναχώρησε γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἔγινε μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἀθανάσιος, καὶ κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος.
Ἐπὶ τῆς πρώτης πατριαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἰακώβου, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος χειροτονεῖται Μητροπολίτης Χριστιανουπόλεως, ὑπέρτιμος καὶ ἔξαρχος πάσης Ἀρκαδίας, σὲ διαδοχὴ τοῦ Μητροπολίτου Εὐγενίου τὰ τέλη τοῦ 1680 μ.Χ., μὲ ἕδρα τῆς Μητροπόλεως τὴν Χριστιανούπολη, τὸ σημερινὸ χωριὸ Χριστιάνοι. Οὐσιαστικὴ ὅμως ἕδρα τῆς Μητροπόλεως, πρέπει νὰ θεωρήσουμε μὲ ἀσφάλεια, τὴν πόλη τῆς Καρύταινας.

Ἡ κατάσταση γενικὰ ἀλλὰ καὶ ἰδιαίτερα τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ἁγίου οἰκονομικά, ἐκκλησιαστικὰ, κοινωνικὰ καὶ ἠθικὰ, ἦταν ἀπελπιστική. Ὅσο ὑπῆρχε στὴν Πελοπόννησο ἡ Τουρκικὴ κυριαρχία, ἡ θέση τῶν Χριστιανῶν -ἀπὸ πάσης πλευρᾶς- ἦταν δεινή καὶ δὲν διέφερε καὶ πολύ ἀπὸ τὴν κατάσταση τῆς ὑπόλοιπης ὑπόδουλης χώρας.

Διαβάστε περισσότερα: Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Χριστιανουπόλεως - Τὰ προβλήματα τῆς ἐποχῆς του καὶ τὰ σύγχρονα προβλήματα...

Ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως (Ομιλία 11/05/2021)

Ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως - Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι Χριστὸς ὁ Κύριος

Χριστὸς Ἀνέστη! Καλησπέρα, σὲ ὅσους ἀκοῦμε, καὶ ἡ εὐλογία καὶ ἡ παρηγορία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου σὲ ὅλους μας καὶ σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη.

Ἔχουμε πολὺ ἀνάγκη ὅλοι μας, τὴν εὐλογία καὶ τὴν παρηγοριὰ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, ἰδιαίτερα αὐτὸν τὸν καιρὸ ποὺ μικροὶ καὶ μεγάλοι ἐν ὑπεροχῇ ὄντας καὶ ὑποτασσόμενοι, ἀρνητὲς καὶ τεσταριζόμενοι, ὁμολογουμένως ὅμως πάντες ἐν ἀπορία ὑπάρχοντες, μὲ τὸ τί μέλλει γενέσθαι.
Νὰ ὁμολογήσω ἐξομολογούμενος, ὅτι αἰσθάνομαι ἑμαυτὸν παραπαίοντα στὴν ἀποστασία μου, ὅτι τὸν τελευταῖο καιρὸ δὲν ἀντέχω τὶς ἀντιφατικὲς πληροφορίες, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀντιφατικοὺς λογισμοὺς ποὺ ἔχω, καὶ στὴν ἀδυναμία μου νὰ ἐπιμείνω στὴν προσευχὴ, ἀρκούμενος στὰ ἐλάχιστα τυπικὰ καὶ στὴ διατήρηση τοῦ καντηλιοῦ ἀναμένου, κατέφυγα ὡς καταφύγιον στὸ νὰ διαβάσω Κόντογλου.
Ἡ ὠφέλειά μου: ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι ἀπασχόλησα τὸ μυαλό μου - πρᾶγμα ἄκρως ἀπαραίτητον-, διαπίστωσα τὸ πόσο ἐπίκαιρος εἶναι, καὶ τὰ γραφόμενά του πόσο θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι ἀφυπνιστικὰ μηνύματα γιὰ ὅλους μας, ἐπισήμους καὶ ἰδιῶτες, μικροὺς καὶ μεγάλους.
Ἡ κατάσταση μας, ἡ ἀποστασία μας, ἡ διαφοροποίησις τοῦ φρονήματός μας, ἡ διάρθρωσις τῆς καθημερινότητός μας, ἡ ἀδυναμία μας, τὸ κλείσιμο στὸν ἑαυτό μας, οἱ ἐπικούρειες φιλοσοφίες μας, ἡ ἀδιαφορία μας γιὰ τὸ ἐγγὺς ἀλλὰ καὶ αἰώνιον μέλλον μας, ἀληθινὰ τρομάζουν.
Ἐνῶ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἀνάστασή Του μᾶς χάρισε τὴν αἰώνια ζωή, καὶ ἡ ζωὴ τῆς ἀγάπης φανερώνεται καὶ προσφέρεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νὰ φωτίζει καὶ νὰ χαροποιεῖ τὸν κόσμο.
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνιαׄ ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾖ ἐστερέωται».

Ἐμεῖς ὁ καθένας μας, ἄς διερωτηθοῦμε πόσο ἔχει κάνει προσωπικὸ καὶ ἀληθινὸ βίωμά του τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πόσο ὁ θάνατος καὶ οἱ δυσκολίες δὲν μᾶς τρομάζουν, δὲν μᾶς ἀπελπίζουν. Πόσο ἐμπιστευόμεθα τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν στηριζόμεθα ἀκόμη, μόνον στὶς προσωπικὲς καὶ γενικώτερα στὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις, τὴν ἐπιστήμη, τὶς ἐφευρέσεις, τὰ προγράμματά μας, καὶ ἐπικαλούμεθα τὸν Θεὸν ἀπὸ συνήθεια καὶ ἐν ἐσχάτῃ ἀνάγκη;
Εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας, ὁ Ἀναστὰς Κύριος ὁ Ἄρτος ὁ Ζῶν, τὸ Ὕδωρ τὸ ἁλλόμενον ποὺ χορταίνει καὶ ξεδιψᾶ τὴν ψυχή μας, εἶναι ἡ χαρὰ μας, ἡ ἀγαλλίασή μας «σκιρτήσατε λαοὶ καὶ ἀγαλλιᾶσθε» ἤ τρεφόμεθα καὶ ἀγαλλόμεθα μὲ τὶς λογῆς-λογῆς εὐχαριστήσεις τοῦ κόσμου τούτου, καὶ ὅταν γιὰ κάποιον λόγο τὶς στερούμεθα, δυσανασχετοῦμε, παραπονιόμαστε, ἀπελπιζόμαστε;
Ἐμπιστευόμαστε τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε νὰ ποῦμε «δόξα τῷ Θεῷ, πάντων ἔνεκεν», ἄν ὄχι καὶ «εὐχαριστῶ Θεέ μου», ἀκόμη καὶ στὰ λυπηρά; Ὥστε νὰ μὴν εἶναι ἱκανὸς κανένας ἰὸς νὰ μᾶς τρομοκρατεῖ παράλογα καὶ νὰ περιπαίζει τὶς ὅποιες ἀποτελεσματικὲς προσπάθειες προστασίας μας μὲ τὸ νὰ μεταλλάσσεται, καὶ ἐμεῖς, ἀντὶ νὰ ἀναφερόμεθα στὸν νικητὴ -ὄχι ἁπλῶς τῶν ὅποιων αἰτιῶν θανάτου, ἀλλὰ στὸ νικητὴ τοῦ θανάτου- ὄντας ἑνωμένοι μαζί Του, νὰ λιποψυχοῦμε, νὰ τρομοκρατούμεθα, νὰ πανικοβαλλόμεθα, νὰ κλεινόμαστε κυριολεκτικὰ στὸ καβούκι μας σὰν τὶς τρομαγμένες χελῶνες, ἀκίνητοι καὶ ἀμίλητοι, μὲ θρήνους μόνον ἀπελπισίας καὶ ὄχι δάκρυα μετανοίας, μὲ οἶστρους ἀκολασίας καὶ ὄχι μὲ αἶνους ἱκεσίας καὶ δοξολογίας· νὰ ἐξαντλούμεθα ἀλληλοταλαιπωρούμενοι καὶ ἀλληλοκατηγορούμενοι, χωρισμένοι σὲ ἀρνητὲς καὶ ἐμβολιασμένους... Οὐαί τῆς ἀποστασίας μας!

Σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση εὑρισκόμενος, ἕνα κείμενο τοῦ Κόντογλου, μοῦ ἔδωσε ἀφορμὴ, νὰ δῶ μέσα σ’ αὐτὸ τὸν ἑαυτό μου, ἀλλὰ καὶ τὴν γενικότερη κατάσταση τῆς ἐποχῆς μας· μὲ ἄγγιξε ἰδιαίτερα, καὶ θέλω αὐτὸ τὸ ἄγγιγμα νὰ τὸ μοιραστῶ μαζί σας.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως (Ομιλία 11/05/2021)

Ἀπὸ τὴν κόλαση τῆς ἀποστασίας στὸν παράδεισο τῆς ἐλευθερίας (Ομιλία 20/4/2021)

Ἀπὸ τὴν κόλαση τῆς ἀποστασίας-ἀνελευθερίας στὸν παράδεισο τῆς ἐν ἐλευθερίᾳ ἐπικοινωνίας καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως

Αὐτὸν τὸν παράδεισο τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως τὸν ζοῦν μέσα τους κάποιοι ἄνθρωποι, οἱ ἅγιοι, τὸν διδάσκουν παντοῦ καὶ πρὸς ὅλους μὲ τὸ ἄκρως μαρτυρικό τους παράδειγμα.

Πολὺς λόγος, θαυμασμοῦ, ἀλλὰ καὶ φόβου, γίνεται γιὰ τὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης. Παραδείγματα:
1) Ἄνθρωπος: Τὸ θαυμαστὸν καὶ ἄπειρον ψυχοσωματικὸν εἶναι οἱ γενικώτερες δυνατότητές του, ἡ διερεύνηση τοῦ ἀνθρωπίνου DNA καὶ ἡ ἐλευθερία του, προκαλοῦν θαυμασμό.
2) Φύσις: Ἡ τελειότης, ἡ νομοτέλεια, ἡ ἑνότης καὶ κυρίως ἡ δεκτικότητα, ἀνοχή, ἡ δυνατότητα, ἡ ἐλευθερία τῶν μηχανισμῶν τῆς ὅλης δημιουργίας, στὴν ἀνθρώπινη διερεύνηση, ἐπίσης προκαλοῦν ἰδιαίτερο θαυμασμό.
Ἡ ἐπιστημονικὴ διαπίστωση ὅτι τὰ χρωματοσώματα ποὺ χαρακτιρίζουν τὸ DNA τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς δέσμες πληροφοριῶν, οὔτε κἄν βιβλία ἀλλὰ βιβλιοθῆκες ὁλόκληρες πληροφοριῶν, ὑποδηλώνει τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ ἑρμηνεύει τὸ τῆς Γραφῆς ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ἄρχοντας τῆς ὅλης δημιουργίας μὲ προορισμὸ καὶ εὐθύνη νὰ συμβάλλει στὴν ἐν ἐλευθερίᾳ ἀρμονικὴ λειτουργία ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς ὅλης κτίσεως.

Περιγραφὴ βιωμάτων ἑνὸς ποὺ ἔπαθε τὰ θεῖα καὶ ὄχι ἁπλῶς τὰ ἔμαθε.
«Ὅτι ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον. Καὶ ὅταν ὁ Θεὸς πλαστουργῇ τὸ τελειότερον δημιούργημά Του, φαντασθῆτε τί πρέπει νὰ εἶναι αὐτό.

Στρέφεται ὁ νοῦς μου, εἰς τὴν πλάσιν τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ μένω ἔκθαμβος καὶ ἐκστατικός! Ὁ Θεὸς πλάθει τὸν ὅμοιόν Του! Τὴν κτίσιν δημιουργεῖ μὲ ἕνα πρόσταγμα. Ἐμένα ὅμως μὲ πλάθει, μὲ προσέχει, μὲ κάμνει τέλειον, ὅμοιόν Του, κατὰ χάριν. Μοῦ δίδει ἀθανασίαν, ἐλευθερίαν, νοῦν, λόγον καρδίαν. Βλέπω, αἰσθάνομαι, σκέπτομαι, κρίνω, θεωρῶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ μου... Εἶμαι ἕνας μέγας κόσμος, μὲ τὰς ψυχοπνευματικὰς δυνάμεις μου, μέσα εἰς ἕνα μικρόκοσμον. Γίνομαι ἐπόπτης τῆς αἰσθητῆς κτίσεως καὶ μύστης τῆς νοουμένης καὶ ἀοράτου. Γίνομαι θεότευκτος εἰκὼν ὁμοίωμα Θεοῦ. Χαίρομαι τὴν ὕπαρξήν μου καὶ ἡ εὐφροσύνη τῆς καρδίας μου εἶναι ἀδιάλειπτος. Εἶμαι μυστικῶς ἡνωμένος μὲ τὸν Θεόν μου.
Ἡ καθαρότης μου εἶναι ἀγγελική. Πλέω ὁλόκληρος μέσα εἰς ἀδημιούργητον, ἄκτιστον πνευματικὸν φῶς. Ὁ νοῦς μου εἶναι ἁπλοῦς, καθαρός, ὅλος ἀγάπην, ἀθανασίαν, ἐλευθερίαν, δημιουργηκότητα. Εἶμαι ἕνας μικρὸς, κατὰ χάριν, Θεός, ἄρχων τῆς κτίσεως. Θαυμάζω τὸ πνευματικόν μου κάλλος, καὶ βυθίζομαι εὶς τὴν ἀγάπην Του, διὰ νὰ Τὸν ἀγαπήσω...».

Διαβάστε περισσότερα: Ἀπὸ τὴν κόλαση τῆς ἀποστασίας στὸν παράδεισο τῆς ἐλευθερίας (Ομιλία 20/4/2021)