«Προτοῦ ὁ πειρασμός προλάβη νά σχεδιάση λογισμόν εἰς τόν νοῦν σου ἀπελπισίας μήν τόν ἀφήνης. Θέλει βίαν, θέλει ἀγῶνα, θέλει ἄκραν ταπείνωσιν καί τελείαν ὑπακοήν. Θέλει κόπον καί πόνον. Μή στέκης λοιπόν. Φώναζε: Ἰησοῦ μου! Παναγία μου! Μή χαυνώνεσαι καί δέχεσαι τούς λογισμούς. Φώναζε τόν Χριστόν.
Μή νομίσης μικρόν τόν ἀγῶνα. Πρέπει νά φωνάζεις: Ἰησοῦ μου σῶσον μέ! Παναγία Θεοτόκε βοῆθοι μοί! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ!
Λοιπόν ἀνάστα! Βάλε ἐσύ τόν ὀβολόν σου, νά βάλη καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τά μύρια τάλαντα. Δεῖξε τήν ἀγαθήν σου πρόθεσιν. Ταπεινώσου.
Σκληρότης, παρακοή καί ὑπερηφάνεια γεννοῦν τήν ἀκηδίαν, τήν ἀμέλειαν καί τήν ἀπελπισίαν, ὅπου ἔρχονται ὅλοι οἱ δαίμονες καί κάμνουν κοπρῶνα καί σταῦλον τήν ψυχήν τοῦ ἀνθρώπου.
Ἄν ὅμως βιασθείς ἐν μετανοία καί ταπεινώσει θά γίνεις θυμίαμα εὔοσμον καί μύρον πολύτιμον. Ἡ προσπάθειά σου θά γίνεται ὄντως θυσία λογική, εὐάρεστος εἰς τόν Κύριον.
Ὁ Θεός ἐποίησε ἀπό ἀγάπη τόν ἄνθρωπο "κατ' εἰκόνα Του - βραχύ τί παρ' Ἀγγέλοις - διπλανό Του - αὐτεξούσιον - ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν", μέ μιά σύνθεση πλήθους λειτουργιῶν, γνωστικές - συναισθηματικές, βουλητικές καί μιά δομή πού ἐνέχει πάντοτε τήν γνώση, τήν βούληση, τήν δράση - τή συμπεριφορά, πού προϋποθέτουν, πνεῦμα μαθητείας, βίωμα ἀγάπης καί συνέπεια ἄσκησης, ἀντιστοίχως.
Αὐτοῦ τοῦ ὑπεραγαθοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐτίμησε τούς ἀνθρώπους, τὰ λογικὰ ὄντα, μὲ τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τοῦ "αὐτεξουσίου", ἄλλοτε εἴμεθα φίλοι Του καὶ γνήσιοι δοῦλοι Του, ἄλλοτε εἴμεθα ἀχρεῖοι δοῦλοι Του καὶ τελείως ἀποξενωμένοι ἀπ᾿ Αὐτόν, καί ὑπάρχουν τέλος κάποιες περιπτώσεις ποὺ συμπεριφερόμεθα ὡς ἐχθροί Του, καίτοι ὡς ἀνόητοι δέν ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι εἴμεθα ἀδύνατοι καὶ ἀνίσχυροι.
Σελίδα 4 από 4
Ἀπολυτίκιον
Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.
Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου