Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας

Τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων προβάλλονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία σὰν τοὺς ἀψευδέστερους μάρτυρες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῆς ζωντανῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ μέσα στὸν κόσμο. Τοὺς τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία εἰς ἔνδειξη εὐχαριστίας καὶ εὐγνωμοσύνης γιὰ τὴν σταθερότητα καὶ ὑπακοὴ τους στὸ θέλημα τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Μέσα στὴ χορεία τῶν Ἁγίων συγκαταλέγονται οἱ Προφῆτες, οἱ ὁποῖοι προεφήτεψαν τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία στὸν κόσμο, ἔπειτα οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγοι κήρυκες, ὁποῖοι κήρυξαν τὸ Εὐαγγέλιο «εἰς πάντα τὰ ἔθνη» ὑπακούοντας στὸ λόγο τοῦ Κυρίου. Ἀκολουθοῦν οἱ Πατέρες ποὺ ὁροθέτησαν σὲ χαλεποὺς καιροὺς τὴν ὀρθόδοξη πίστη, διδάσκοντας καὶ φωτίζοντας τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζόμενοι νὰ δώσουν στοὺς ἀνθρώπους τὴν δυνατότητα νὰ γνωρίσουν τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ.
Στὴ συνέχεια εἶναι οἱ Μάρτυρες ποὺ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους γιὰ «τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν Ἁγία», οἱ Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι κατὰ τοὺς δύσκολους χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας ἐτελείωσαν τὴ ζωὴ τους μὲ μαρτυρικὸ τρόπο, οἱ Ἀσκητὲς καὶ οἱ Ὅσιοι ποὺ ἀσκητέψαν ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆς. Ὅλοι αὐτοὶ, εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ κοσμοῦν καὶ λάμπουν τὰ προσκυνητάρια τῶν Ναῶν καὶ τῶν σπιτιῶν μας καὶ πρεσβεύουν γιὰ ὅλους ἐμᾶς πρὸς τὸν Παντοκράτορα Κύριο.
Οἱ Ὅσιοι εἶναι μοναχοὶ/μοναχὲς ποὺ ἔζησαν σὲ μοναστήρια ἤ ἀσκητὲς καὶ ἀναχωρητὲς ποὺ κατὲφυγαν σὲ ἔρημους τόπους καὶ ἔζησαν σὲ ἁπλὰ φτωχικὰ οἰκήματα ἤ σὲ σπηλιὲς. Ὁ ἀποκλειστικὸς σκοπὸς τους ἧταν καὶ εἶναι νὰ ἀφιερωθοῦν στὸν Χριστὸ ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ ἀγάπη πρὸς Αὐτόν. Νὰ προσεύχονται ἀδιαλείπτως, νὰ μειώνουν στὸ ἐλάχιστο τὸ φαγητὸ καὶ τὸν ὕπνο τους καὶ νὰ ἀγωνίζονται συνεχῶς νὰ ἐφαρμόσουν μὲ ἀκρίβεια ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ μὲ σκοπὸ νὰ μιμηθοῦν στὴ ζωὴ τους τὸν Χριστὸ καὶ νὰ φθάσουν στὴ θέωση. Ἡ αὐστηρὴ αὐτὴ ἀσκητικὴ ζωὴ τους παρέχει τὴν κάθαρση ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες. Τοὺς φωτίζει νὰ σκέπτονται καὶ νὰ ἐνεργοῦν κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τοὺς δίνει πλούσια τὴ Χάρη καὶ τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὶς θεόπνευστες συγγραφὲς τους καὶ μὲ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή τους, σὲ ὅσους τοὺς πλησιάζουν, προσφέρουν μεγάλη ἐνίσχυση, παρηγοριὰ καὶ δύναμη σὲ πλήθη πιστῶν. Πολύτιμες εἶναι οἱ προσευχὲς τους ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Εὐεργετικὲς καὶ οἱ ποικίλες θαυματουργικὲς ἐπεμβάσεις τους, τὶς ὁποίες καὶ σήμερα ἀπολαμβάνουν οἱ πιστοί, ποὺ μὲ πίστη ἐπικαλοῦνται τὴ μεσιτεία τους.

Ἑνας τέτοιος ὅσιος εἶναι καὶ ὁ πολιοῦχος τῆς ἐνορίας μας.

Διαβάστε περισσότερα: Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας

Λόγος τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ στόν προφήτη Ἰωνᾶ καί τή μετάνοια τῶν Νινευιτῶν

Ὁ προφήτης Ἰωνᾶς φέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη πέμπτος μεταξὺ τῶν μικρῶν λεγομένων προφητῶν.
Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διατάξει νὰ πάει στὴ Νινευί, ἕδρα πλάνης, μάταιων πλεονεξιῶν καὶ ὀργίων, γιὰ νὰ κηρύξῃ σ' αὐτὴ καὶ νὰ προφητέψῃ τὴν καταστροφὴ της.
Ἡ Ἐκκλησία τελεῖ τὴ μνήμη του τὴν 21η Σεπτεμβρίου.

Ταράχθηκε ἡ θάλασσα μὲ τὴ φυγή του καὶ τρόμαξε ἡ ξηρὰ μὲ τὸ κήρυγμά του· ἡσύχασε ἡ θάλασσα μὲ τὴν προσευχὴ του καὶ θαύμασε ἡ ξηρὰ μὲ τὴν πολλὴ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχὴ ἔσωσε τὸν Ἰωνᾶ ἀπὸ τὸ κῆτος καὶ ἡ δέηση καὶ ἡ μετάνοια σώζει τὴν Νινευὶ ἀπὸ τὴν καταστροφή.
Ἄκουσαν οἱ ἄρχοντες καὶ ὁ λαὸς, ταπεινώθηκαν καὶ πόθησαν τὴν μετάνοια καὶ παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τους καὶ γιὰ τὴν σωτηρία ὅλων τῶν ἄλλων.
Τὰ παιδιὰ κρατοῦσαν τὶς μητέρες τους. Οἱ γυιοὶ ρωτοῦσαν μὲ δάκρυα τοὺς πατέρες τους· «Πότε θὰ ἐξαφανισθῇ ἡ εὔθυμη πόλη;».
Μόλις, ἄκουσαν αὐτὰ οἱ πατέρες των, ἐνῶ τὰ στόματά τους τὰ ἔφραξε ἡ λύπη· ὅμως, ὅπως ὁ Ἀβραάμ, θέλοντας νὰ παρηγορήσῃ τὸν Ἰσαάκ, τὸν γυιὸ του, προφήτευε χωρὶς τὴν θέλησή του, ἔλεγαν στὰ παιδιὰ τους. «Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. Παρηγορηθῆτε, διότι δὲν θὰ καταστραφῇ ἡ πόλη μας, διότι ἡ ὀργὴ περνᾶ καὶ φεύγει».

Βγῆκε ὁ βασιλιάς ἀπὸ τὸ παλάτι μὲ σάκκο μετανοίας καὶ κατατρόμαξε καὶ δάκρυσε ἡ πόλη. Ἔκλαψε καὶ ὁ βασιλιὰς γιὰ ὅλη τὴν πόλη, ὅταν τὴν εἶδε στὸ πένθος. Ὅλοι μαζὶ θρηνοῦσαν τόσο ὥστε καὶ οἱ ἴδιες οἱ πέτρες θρηνολογοῦν μαζὶ τους.

Διαβάστε περισσότερα: Λόγος τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ στόν προφήτη Ἰωνᾶ καί τή μετάνοια τῶν Νινευιτῶν

Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τό βιβλίο "Μέσα στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ", Ἁγ. Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι κεντρικό στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἤδη ἀπό τίς ἀρχές της, τοῦ ὁποίου ἡ θεολογία καί ἡ πνευματικότητα ἐκφράζονται μέ ἀναφορές στά ἔργα τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀπό τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας μέχρι καί τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ὁ ὁποῖος τοποθέτησε τήν Θεία Εὐχαριστία στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἡ βασική ἰδέα τοῦ ἁγίου Συμεών σχετικά μέ τή Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ἑξῆς: ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία μᾶς ἑνώνει μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν Ἐκκλησία πού εἶναι ἐπίσης τό Σῶμα Του, καί θεοποιεῖ ἐκείνους πού κοινωνοῦν ἐνσυνείδητα:
Συγγενής γάρ ἅπαξ ἡμῶν γεγονώς (ὁ Χριστός) τῇ σαρκί αὐτοῦ καί συμμετόχους τῆς θεότητος αὐτοῦ ἡμᾶς ἐργασάμενος ἀπ’ ἀρχῆς ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, ἀλλά καί ἐφ’ ἑνί ἑκάστω, τῶν πάλαι ἁγίων ἐγένετο καί μέχρι τοῦ νῦν ἀεί γίνεται.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ Θεία Εὐχαριστία όπως προσεγγίζεται ἀπό τόν ἁγ. Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

Ἀντί ἄλλου λόγου περί τῆς Θείας Κοινωνίας

Ἡ ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως, τήν ὁποίαν πρέπει νά διαβάζουμε πρό τῆς Θείας Κοινωνίας μετά προσοχῆς, παρέχει πλήρη πληροφόρηση γιά τήν ἀξία τῶν πολλῶν ὡφελειῶν πού ἀπολαμβάνουμε καί τοῦ ἑνός μόνο κινδύνου πού διατρέχουμε ὅσοι μετέχουμε στή Θεία Κοινωνία.

Ἄρτος ζωῆς, αἰωνιζούσης γενέσθω μοι, τό σῶμά σου τό ἅγιον, εὔσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον αἷμα, καί νόσων πολυτρόπων ἀλεξιτήριον. (Νόσους ποικίλους-διώκων μακράν, ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι φάρμακο ἀπολύτως ἀποτελεσματικό)

Φρίττω δεχόμενος τό πῦρ, μή φλεχθῶ ὡσεί κηρός καί ὡσεί χόρτος (ἐκ τῆς ἀμετανοησίας μου)· ὤ φρικτοῦ μυστηρίου! ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου σώματος καί αἵματος, ὁ πηλός μετέχω, καί ἀφθαρτοποιοῦμαι;

Χρηστός ἐστι γεύσασθε, καί ἴδετε ὁ Κύριος· δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γάρ πάλαι γενόμενος, ἅπαξ ἑαυτόν τε προσάξας, ὡς προσφοράν, Πατρί τῷ ἰδίῳ, ἀεί σφαγιάζεται, ἁγιάζων τούς μετέχοντας. (γιά ὅλον τόν κόσμον καί γιά τόν καθένα μας χωριστά)

Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι, καί ὡσεί φῶς τό σῶμά σου, καί τό αἷμα, Σωτήρ μου, τό τιμιώτατον, φλέγον ἁμαρτίας τήν ὕλην, καί ἐμπιπρῶν παθῶν τάς ἀκάνθας, καί ὅλον φωτίζον με (γιά νά κατανοῶ καί νά πράττω τά ἀληθινά), προσκυνεῖν σου τήν θεότητα.

Διαβάστε περισσότερα: Ἀντί ἄλλου λόγου περί τῆς Θείας Κοινωνίας